38. Μεταξύ μας

7K 363 23
                                    

Προχώρησα με σταθερό βήμα προς την έξοδο του αεροδρομίου σέρνοντας την μικρή μου ροζ βαλίτσα. Με τα μάτια μου έψαξα αμέσως για τον Μπαρίς και τον βρήκα κατευθείαν μέσα σε πλήθος κόσμου. Φορούσε ένα σκούρο, μπλε κοντομάνικο και από κάτω ένα εξίσου σκούρο, μπλε υφασμάτινο παντελόνι. Είχε έρθει να με πάρει κατευθείαν μετά την δουλειά ο γλυκός μου.

Χαμογέλασα πλατιά καθώς πλησιάζαμε ο ένας τον άλλο και έπεσα κατευθείαν στην αγκαλιά του. Με έσφιξε κοντά του σαν να έλειπα στην Ελλάδα αιώνες και όχι λιγότερο από ολόκληρη εβδομάδα.

"Γεια σου, όμορφε" τον πείραξα.

Απομακρύνθηκα ελάχιστα από το κράτημά του ώστε να τον βλέπω. Τα γένια του σαν να είχαν μεγαλώσει, τόσο που με γρατσούνισε απαλά με το που άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου.

"Γεια σου, ξινή" με πείραξε πίσω και γέλασα. "Μαύρισες. Πόσα μπάνια έκανες;" με ρώτησε.

Έπιασε την βαλίτσα μου για να με βοηθήσει, αν και δεν ήταν καν πολύ βαριά, και αρχίσαμε να περπατάμε δίπλα δίπλα κατευθυνόμενοι προς το πάρκινγκ. Τύλιξα τα δάχτυλά μου με αυτά του Μπαρίς και τον είδα να χαμογελάει.

"Αρκετά! Πώς πέρασες μακριά μου; Είχες και όλο το σπίτι ελεύθερο" πρόσθεσα στο τέλος και γέλασε αχνά.

"Δεν ξέρεις πόσο χάλια ήταν που δεν έπρεπε να βλέπω μονίμως Φιλαράκια στην τηλεόραση, να βρίσκω από εδώ και εκεί σκόρπια περιοδικά και να μην έχω την Μαίρη και τη Ναντίν μέσα στα πόδια μου" ειρωνεύτηκε και γέλασα.

Έσφιξα το χέρι του επίτηδες και γέλασε μαζί μου.

"Πώς πέρασες;" ρώτησε καθώς σήκωσε την βαλίτσα για να την τοποθετήσει στο πορτ-παγκάζ.

"Τέλεια, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ξεκουράστηκα".

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκίνησα να του λέω όλα μου τα νέα. Το πως πηγαίναμε για μπάνιο με την παρέα μου, το πόσο πολύ έφαγα από τα φαγητά της γιαγιάς, το πόσο υπέροχα πέρασα με την οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους γενικότερα.

Τα τέλη Αυγούστου ήταν η πιο αγαπημένη μου περίοδος του καλοκαιριού από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έβρισκα πως ήταν η πιο ρομαντική στιγμή που μπορούσε κανείς να περάσει στην Ελλάδα και δεν ήταν ανάγκη να βρίσκεται σε σχέση για να νιώσει ρομαντισμό. Είχε τύχει πολλές φορές να είμαι ελεύθερη και πάλι να ρομαντικοποιώ τον Αύγουστο, το πιο όμορφο φεγγάρι όλου του χρόνου και την πιο ήρεμη θάλασσα.

Με το ζόρι συγκάτοικοιDonde viven las historias. Descúbrelo ahora