Με το ζόρι συγκάτοικοι

39. Ένα δώρο

Μπαρίς,

Καθόμουν στο κρεβάτι της με σταυρωμένα τα πόδια μπροστά και σκρόλαρα βαριεστημένα στο Instagram όσο εκείνη έφτιαχνε τα ξανθά της μαλλιά καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη το τελευταίο μισάωρο. Περίπου.

"Σήκω βρε Μπαρίς! Πάλι τελευταίοι θα πάμε, δεν το πιστεύω ότι είμαστε έτσι. Στο Σαβουάρ Βιβρ λέει ότι η αργοπορία είναι ό,τι πιο αγενές μπορεί να κάνει κάποιος".

Συνέχισα να σκρολάρω απορροφημένος και πετάχτηκε στην αρχική μία φωτογραφία από τον λογαριασμό της Έσμα. Είχε φουσκωμένη κοιλιά και καθόταν σε ένα παγκάκι, μάλλον ο Άρης θα την είχε φωτογραφήσει. Σχεδόν όλοι μου οι συμμαθητές έκαναν οικογένεια. Άφησα ένα like και παράτησα το κινητό στο κομοδίνο.

"Να σε ρωτήσω ρε ξανθούλα! Το ότι παίζει να είσαι έγκυος το έχεις σκεφτεί;" ρώτησα.

Ευχόμουν η απάντηση να είναι ένα τεράστιο: "ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ".

Γύρισε το κεφάλι της και σταμάτησε να κάνει μπούκλες γελώντας.

"Αν ήμουν θα χαιρόσουν;" σήκωσε το φρύδι της.

"Ε δεν θα πετούσα και στα σύννεφα" της είπα ειλικρινά.

Γέλασε ξανά και γύρισε για να συνεχίσει αυτό που έκανε τόση ώρα. Σηκώθηκα και έχωσα τα χέρια στις τσέπες της φόρμας καθώς πλησίασα προς το μέρος της. Στάθηκα ακριβώς πάνω απ' το κεφάλι της σαν μπάστακας.

"Δεν είμαι έγκυος, μωρό μου, ησύχασε! Για τέτοια είμαστε τώρα;" ρώτησε χαχανίζοντας.

Για τέτοια;! Τι;! Δεν κατάλαβα. Τι πάει να πει αυτό; Ότι δεν θέλει τα παιδιά μου; Άσε που με το δικό μου DNA θα βγουν πανέμορφα...

"Δηλαδή;" Δεν κρατήθηκα.

Μάλλον ακούστηκα θιγμένος επειδή η Ερατώ σήκωσε τα φρύδια της και με κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη με ένα μπερδεμένο ύφος. Εμένα έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον...

"Ε δεδομένου ότι τώρα τελευταία αρχίσαμε να βρίσκουμε τα πατήματά μας εμείς οι δύο... Ένα μωρό θα μας αποσυντόνιζε τελείως".

"Σωστά..." μουρμούρισα μαγκωμένος. "Είσαι σίγουρη πάντως ότι δεν είσαι, ε;"

"Ναι" γέλασε. "Πήγα στον γυναικολόγο την προηγούμενη εβδομάδα επειδή το σκέφτηκα και εγώ με τα συμπτώματα που είχα, μα δεν είμαι! Πάλι καλά. Θα πας να ντυθείς τώρα;"