Με το ζόρι συγκάτοικοι

40. Εποχές

Πέρασε το καλοκαίρι, πέρασε το φθινόπωρο και πέρασε και ο Δεκέμβρης... Όλες οι εποχές, όλοι οι μήνες δίπλα στον Μπαρίς ήταν ευλογία. Δεν δυσανασχετούσα. Πλέον όλες οι ημέρες της εβδομάδας έμοιαζαν με Σάββατο εξαιτίας του! Κοιμόμουν και ξυπνούσα δίπλα του και όχι μόνο αυτό, αλλά συζητούσαμε το ενδεχόμενο να ψάξουμε καινούριο σπίτι. Κάναμε ένα σωρό όνειρα, ήταν υπέροχη όλη αυτή η σιγουριά που ένιωθα.

Τα πράγματα στην ArchiPark κυλούσαν ήρεμα ως συνήθως. Σε μερικές εβδομάδες περιμέναμε την Έσμα να γεννήσει ενώ ο Σαρπ και η Ναντίν κανόνιζαν τις τελευταίες λεπτομέρειες για τον γάμο τους στις αρχές του Φλεβάρη. Όσο για την άλλη μου φίλη την τρελή...Η Μαίρη μπορεί να ήταν τρελά ερωτευμένη με τον Μπουράκ, μα το ενδεχόμενο ενός γάμου ήταν κάτι που τους φαινόταν αδιάφορο μιας που το λουκούμι της, όπως συνήθιζε με τον αποκαλεί ή αλλιώς λουκουμάκι, ήταν υπέρ στο γνωστό και σοφό:

"Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα".

Ο Ανδρέας παραιτήθηκε από την εταιρεία στις αρχές του Νοέμβρη για να μετακομίσει στην Αμερική και να δουλέψει στο νέο παράρτημα της εταιρείας στη Νέα Υόρκη καθώς η Γιασμίν παρέμενε στο ίδιο πόστο με πριν.

Δεν είχαν αλλάξει πολλά. Ο καιρός κυλούσε και μας έβρισκε όλους σταθερά ευτυχισμένους.

Η μόνη ριζική αλλαγή στην ζωή μου ήταν ότι ο Αρσλάν έμαθε για την σχέση μου με τον γιο του και μερικά μεσημέρια Κυριακής τρώγαμε όλοι μαζί. Όταν ήταν εκτός εταιρείας δεν είχε καμία σχέση με εκείνον τον αυστηρό άντρα που όλοι στην ArchiPark νομίζαμε ότι είναι.

"...τέσσερα, τρία, δύο, ένα!" φωνάξαμε όλοι μαζί.

"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ!" φώναξαν οι περισσότεροι ενθουσιασμένοι.

Ο Μπουράκ και η Μαίρη μπορεί να ήταν κατά του γάμου, μα μόλις πριν έναν μήνα νοίκιασαν μία πολυτελή μονοκατοικία με τεράστιο κήπο. Το σπίτι τους ήταν πανέμορφο και επειδή η Μαίρη λάτρευε τα Χριστούγεννα είχε φτιάξει την καλύτερη διακόσμηση.

Ήταν λες και βρισκόμασταν πρωταγωνιστές σε Αμερικάνικη ταινία Χριστουγέννων. Το κλίμα ήταν ζεστό, οικείο και αγαπησιάρικο. Οι μόνοι που έλειπαν για να αισθάνομαι ολόκληρη είναι οι γονείς μου και η γλυκούλα μου η γιαγιάκα.

Απ' έξω ακούστηκαν πολλαπλά πυροτεχνήματα μαζεμένα.

Γύρισα με χαμόγελο και φίλησα τον Μπαρίς μέσα στο σκοτάδι, ο οποίος είχε τα χέρια του τόση ώρα τυλιγμένα γύρω μου και με κράταγε χαλαρά κοντά του. Με φίλησε πίσω.