Με το ζόρι συγκάτοικοι

22. Ελεύθερη σχέση

Άφησα αναπάντεχα τους φακέλους στο γραφείο του Μπαρίς και εκείνος με κοίταξε.

Κατάλαβα ότι κάτι ήθελε να πει, αλλά τον αγνόησα και περπάτησα με σταθερό βήμα μέχρι το δικό μου γραφείο. Η Μαίρη, η οποία καθόταν στα πόδια του Μπουράκ μας κοίταζε περίεργα όσο αυτός την τάιζε μπισκότα με φράουλα. Κάθισα στην θέση μου και άνοιξα τον υπολογιστή.

"Μαίρη, η φίλη σου δεν μας μιλάει" είπε ο Μπαρίς.

"Γιατί δεν μας μιλάς, φίλη μου;" η Μαίρη άρχισε την πλάκα και κρατήθηκα από το να μην γελάσω.

Θα την σκοτώσω το βράδυ που κανονίσαμε έξοδο.

Ο Μπουράκ γέλασε και συνέχισε να την ταΐζει μπισκότα. Εγώ το έβρισκα κάπως ρομαντικό πάντως, εντάξει;

Ο Μπαρίς σίγουρα όχι. Τους κοιτούσε με μία έκφραση αηδίας να διαγράφεται στο ωραίο του πρόσωπο...

Τόσο αστεία αυτή η γκριμάτσα που αν δεν κρατούσα μούτρα θα γελούσα μαζί του.

"Έχω δουλειά" μουρμούρισα.

"Έχω δουλειά" με κορόιδεψε. "Γλύκανε μωρή λίγο" η Μαίρη συνέχισε και την αγριοκοίταξα.

"Μαίρη!" είπα μόνο.

"Άστην, Μαιρούλα. Άστην να είναι μέσα στα μούτρα για μαλακίες" ο Μπαρίς πετάχτηκε.

Τον κοίταξα με το ίδιο ύφος και επέστρεψα στην δουλειά μου.

Μαλακίες είναι ότι μου ζήτησε ελεύθερη σχέση ο κύριος.

Συγγνώμη, πώς υποτίθεται ότι πρέπει να το χωνέψω όλο αυτό; Δεν έχω συνηθίσει και δεν θέλω κιόλας. Δεν θέλω να έχω ελεύθερη σχέση με τον Μπαρίς ενώ βλέπει και μόνος του ότι τον κοιτάω και λιώνω. Κοιτάω αυτά του τα μάτια λες και είμαι δεκατετράχρονο που ερωτεύεται πρώτη φορά στην ζωή του, αλήθεια δεν θέλω να σκέφτομαι ότι υπάρχει περίπτωση να τον μοιράζομαι.

Συνέχισα την δουλειά μου προσπαθώντας να αγνοήσω τις συζητήσεις των φίλων μου. Ο Μπαρίς βάλθηκε να μου σπάσει τα νεύρα, δεν εξηγείται αλλιώς τόση φλυαρία ενώ δουλεύει.

Με την Μαίρη δεν είχαμε προλάβει να τα πούμε μετά την Πρωτοχρονιά οπότε δεν είχε ιδέα για τις φαεινές προτάσεις της αδυναμίας της. Τον είχε για μεγάλο Άγιο τον Μπαρίς.

Στο μεσημεριανό διάλειμμα κάθισα με τον Σαρπ και τη Ναντίν σε ένα στρογγυλό τραπέζι μακριά από το μεγάλο που συνήθως καθόμασταν όλοι μαζί. Έτρωγα από την σαλάτα μου και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από τον Μπαρίς, με κοίταζε συνέχεια· τόσο που θα μας έπαιρνε χαμπάρι ολόκληρη η ArchiPark αν συνεχίζαμε έτσι.