Με το ζόρι συγκάτοικοι

30. Στην άκρη

Φτάσαμε αρχές Απρίλη χωρίς να το καταλάβω και με τον Μπαρίς παρότι συγκάτοικοι δεν λέγαμε καλά καλά ούτε καλημέρα. Μερικές φορές ακόμη αποφεύγαμε να συναντηθούμε μέχρι και στα κοινά σημεία του διαμερίσματος.

Νομίζω ότι ο εγωισμός είχε κυριαρχήσει και από τις δύο πλευρές και όχι μόνο από την δική μου. Όσο πέρναγε ο καιρός, όμως, τόσο πιο πολλές ενοχές αισθανόμουν για την όλη μου συμπεριφορά. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που συμπεριφέρθηκα κι εγώ σαν παιδί πάνω στον θυμό και στην απελπισία μου.

Τέλος πάντων...

Η ζωή κυλούσε με ή χωρίς τον Μπαρίς. Απλώς ήταν πολύ πιο άγευστη.

Με τον Ανδρέα είχαμε βγει κάμποσες φορές, μα δεν είχε γίνει τίποτα μεταξύ μας πέρα από μερικά φιλιά αραιά και που. Ήταν πολύ καλός γαμώτο, αλλά μάλλον έψαχνα αντικαταστάτη και αυτό ήταν άδικο και για εμένα, μα και για εκείνον· ειδικά για εκείνον δηλαδή. Του άξιζε κάτι υπέρτατα τέλειο και εγώ η ηλίθια τον κρατούσα πίσω ελπίζοντας μέσα μου ότι έτσι θα καταφέρω να ξεπεράσω το απωθημένο μου.

Σε γενικές γραμμές δεν είχαν αλλάξει πολλά.

Όταν είδα ότι ο Μπουράκ έμεινε επιτέλους μόνος στην κουζίνα τινάχτηκα σαν ελατήριο από την καρέκλα και σχεδόν έτρεξα να τον προλάβω πριν φύγει. Πήρα μία κούπα και χαμογέλασα κάπως αμήχανα.

"Καλημέρα".

Κοίταξε τριγύρω μπερδεμένος.

"Μπα! Η βασίλισσα του σνομπ καταδέχτηκε να μας μιλήσει;" ειρωνεύτηκε.

"Έλα τώρα, Μπουράκ... Μην γίνεσαι άδικος, φυσικά και σου μιλάω" κατσούφιασα. "Απλώς- Ε, να- Από τότε που χώρισα με τον Μπαρίς, ξέρεις- Δεν- Δικός του φίλος είσαι. Το θεωρώ άδικο να σε "κλέψω"..." κόμπιασα.

"Εγώ σε θεωρούσα φίλη μου" απάντησε και ήθελα να με χαστουκίσω με τις μαλακίες που έκανα.

"Συγγνώμη, δεν ήξερα...Πως να διαχειριστώ το μεταξύ μας".

"Είναι ειλικρινής αυτή η συγγνώμη;" σήκωσε το φρύδι του.

"Απόλυτα".

"Δεκτή τότε. Για λέγε τώρα. Τι χάρη θες;" Μπήκε κατευθείαν στο ψητό.

Γέμισα την κόκκινη κούπα με καφέ και ύστερα άνοιξα το ψυγείο και έψαξα γρήγορα για καινούρια γαλατάκια με τα μάτια μου. Ο Σαρπ τελειώνει σχεδόν 5 μέσα σε μία μέρα πανάθεμά τον.

"Τίποτα μωρέ. Να- Αναρωτιόμουν. Ο Μπαρίς δεν ήρθε σήμερα και κοντεύει μεσημέρι".

Ποτέ δεν αργεί τόσο. Για την ακρίβεια, είναι τύπος και υπογραμμός όσον αφορά την ώρα.