Με το ζόρι συγκάτοικοι

6. Φαεινή ιδέα

Σάββατο! Ξεκούραση, ηρεμία... Όχι άγριο ξύπνημα από τα χαράματα, όχι ταλαιπωρία στο τι να φορέσεις, πολλά μαζεμένα και υπέροχα όχι. Είχα κλείσει επιτυχώς σχεδόν δύο εβδομάδες στην Τουρκία και με σιγουριά μπορώ να πω ότι λάτρευα την δουλειά στην εταιρεία. Μέρα με τη μέρα γνώριζα καλύτερα τους συναδέλφους, την εταιρεία, τα πράγματα που έπρεπε να κάνω... Και την πόλη άρχισα να την εξερευνώ καλύτερα όποτε έβρισκα χρόνο.

Αλλά το Σάββατο, αχ το Σάββατο και αυτή η ηρεμί-

"ΕΡΑΤΩΩΩ!" φώναξε ο Μπαρίς.

Α μπα, θυμόταν το όνομά μου; Πάει; Πέταξε το "ξανθούλα";

Ανακάθισα στο κρεβάτι από την τρομάρα μου και ακούμπησα το χέρι στο στήθος μου. Τι έγινε; Σεισμός; Κοίταξα την λάμπα στο ταβάνι μηχανικά, μα δεν κουνιόταν. Τι ήθελε πάλι ο στριμμένος πια; Δεν πρόλαβα να σηκωθώ και-

"ΕΡΑΤΩ, ΜΙΛΑΩ!!!" φώναξε πάλι.

Βγήκα από το υπνοδωμάτιο και περπάτησα ως την κουζίνα. Ο Μπαρίς είχε ανοίξει φάτσα φόρα όλα τα ντουλάπια και κρατούσε στα χέρια του το βαζάκι με τον καφέ. Α, είχε όρεξη πρωί πρωί.

"Καλημέρα" χαμογέλασα ψεύτικα. "Μπορείς να μου πεις για ποιο λόγο φωνάζεις έξαλλος πρωί πρωί;"

"Πρωί πρωί," επανέλαβε. "Το 10 δεν θεωρείται πρωί πρωί, Ερατώ" συνέχισε εκνευρισμένος.

"Ναι, ξέχασα ότι ξυπνάς με τις κότες εσύ".

Στις πέντε το χάραμα ξυπνούσε ο κύριος. Ντρέπομαι που το λέω, αλλά μέσα σε όλα τα άλλα, μάθαινα σιγά σιγά και την ρουτίνα του. Ξυπνούσε κάθε πρωί στις πέντε για να αδράζει την ημέρα, έπινε καφέ, έκανε πρωινό και έβγαινε στο πάρκο για γυμναστική ο τελειομανής. Στη συνέχεια, γύρισε σπίτι, αν είχε χρόνο τσέκαρε τα μέιλ του, έκανε ένα δεκάλεπτο μπάνιο και ύστερα ντυνόταν στην πένα και έφευγε για την ArchiPark.

Μέχρι και αυτοκίνητο είχε προλάβει να νοικιάσει, μία μαύρη χλιδάτη Bmw.

"Τι είναι αυτό;" έδειξε το ταμπελάκι πάνω στο γυάλινο βάζο.

Έγραφε το όνομά μου.

"Σαν τι το βλέπεις;" στροβίλισα τα μάτια μου. "Χριστιανέ μ-"

"Δεν είμαι Χριστιανός" πετάχτηκε.

Έγινα κατακόκκινη από ντροπή, όλο μου το πρόσωπο και τα αφτιά πήραν φωτιά. Μουρμούρισα μία ντροπιαστική συγγνώμη και μάζεψα όλο μου το θάρρος.

Δεν συνεννοούμαστε σε αυτό το σπίτι.

"Δεν συμφωνήσαμε να βάλουμε ετικέτες πάνω στα βαζάκια για να ξέρουμε ποιανού είναι το κάθε τι; Τι πρόβλημα υπάρχει;" σταύρωσα τα χέρια μου.