Ateşin Çemberi

1.Bölüm

Merhabalar yeni bir hikayeyle karşınızdayım umarım beğenerek okursunuz.İlk defa kitap yazıyorum eğer yanlışlarım olursa maruz görün sizinle kendimi dahada geliştireceğime eminim

📢 Arkadaşlar bölüme geçmeden önce şunu belirtmek istiyorum bu hikâyenin ilk bir kaç bölümlerini geçen sene yazmıştım acemilik yazım yanlışları olabilir,siz okudukça benim hikâyeyi daha ele aldığımı göreceksiniz sadece biraz sabır ❤️

Kitabın çalınma gibi bir şey söz konusu olursa adli işlemler başlatılacaktır...

(Yapmanız gereken sadece küçük yıldıza basmanız ve düşüncelerinizi yorumlarda belirtirseniz sevinirim:)

Ormanlık alanda koşmaya başladım. Birden annem ortadan kaybolmuştu

"ANNE NEREDESİN!"Dedim haykırarak ormanın ortasında tek başıma kalmıştım hava kararmıştı

"ANNE!"

Ormanlık alanda deli gibi koşuyordum. Ağlamak istemiyordum ama korkuyordum, üşüyordum dişlerim birbirine çarpıyordu soğuktan, tir tir titriyordum.

"Bebeğim"

Annemin sesiyle arkamı döndüğüm de kimseyi görememiştim."Annem nerdesin? korkuyorum çık ortaya!"Dedim ağlamaya başlayarak.

"Sakin ol bebeğim ben seni görüyorum"

Yanaklarımda yaşlar sicimle iniyordu"Anne beni yalnız'mı bırakacaksın! seni göremiyorum sana ihtiyacım var ben seni göremiyorum!"Dedim hıçkıra hıçkıra ağlayarak.

"Bebeğim ben senin her zaman yanındayım! bunu unutma sen yalnız değilsin"

Etrafima yine baktığım'da ellerimle gözyaşlarımı silip ağaçların ardına baktım."Sen gittin beni babamla tek başıma bıraktın o bana kötü davranıyor!"Dedim burnumu çekerek

"Sadece sabırlı ol kızım. Sen çok güçlüsün bunu unutma sen benim kızımsın"Dedi ormanlık alanda sesi yankılanarak

Kafamı iki yana salladım hızla"Ben güçlü değilim güçlü olmak istemiyorum! ben sadece seni istiyorum sana ihtiyacım var!"Dedim elimin tersiyle gözyaşlarımı silerek.

"Sabırlı ol birtanem hepsi geçecek inan bana, seni çok seviyorum"Dedi annemin sesi kesildiğinde ağlayarak ağaç dibine oturarak daha da ağlamaya başladım.

Dizlerimi kendime doğru çekerek kafamı dizlerime yasladım "Anne...gitme nolur yalvarırım babam beni istemiyor"Dedim dudaklarımın arasından küçük bir hıçkırık gecenin soğukluğunu eşlik etmişti.

Alarm sesi odanın içinde yankılandığın da nefes nefese yatakta doğrulmuştum. Çoktan sabah olmuş sabah güneşi odama sızmıştı. Yüzüme yapışan saçlarımı geriye doğru çektim, yutkunarak başımı iki yana salladım.

Annem

Rüya

Hayır rüya değil kâbus

Geç kalacaktım

Ablam uyanmışmıydı?

Yerimde diklenerek nefes nefese sakinleşmeye çalıştım. Derin nefesler alarak biraz daha kendime gelmiştim. Bazen kabuslar görüyordum tek başıma uykumdan sıçrayarak uyandığımda, birisini yanımda olmasını ve beni sakinleştirmesini istiyordum.

Ablam sesimi duyardı ama o yine uykusuna devam ederdi. Ben her zaman onun için bir hiçtim

Bu çocukluğumdan beri öyleydi..

Annem hayyatta olmasa'da onun sıcaklığını her zaman ihtiyaç duyan küçük bir kız çocuğu gibi kendimi savunmasız hissederdim.

Ablam bana hep sırtını dönmüştü..