Ateşin Çemberi

52.Bölüm

Merhaba ballarım nasılsınız iyi misiniz?

Umarım bölümü beğenerek okursunuz çünkü bütün dengeleri eşitleyen bir bölüm oldu her anlamda.

Umarım sizde o duyguyu alabilirsiniz.

Bu arada her bölümde sınır koymak isterken yapmıyorum. Lütfen düşüncelerinizi yorumlarda belirtin:)

Tamam çok konuştum yine sizi bölümle baş başa bırakıyorum..

Tik tok hesabım: EsmaAkgl9

Instagram hesabım: esma_agkl23

Wattpad hesabım: EsmaAkgl9

Beni takip ederseniz duyurulardan haberdar olabilirsiniz. Yıldıza basmayı VE ÇOKÇA YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN:)

Bölüm şarkısı: Aşk paylaşılmaz...

İyi okumalar...

Ateş Karadağ anlatımıyla...

Acı?

Benim niye hayatım da bu kadar acı vardı?

Ben sadece sevdikleri yanında olsun, istediği mesleği yapsın, özgürce tek başına dışarda gezen bir adam olmak isterken, ben neden bunların tersini yaşamıştım.

Ben kitap okumayı seven, arabalarıyla ilgilenen, sadece kendi kendine mutlu bir adamken neden bunları yaşadım?

Yoruldum.

Tükendim.

Ben elime silah almak istemeyen biriyken, şimdi ellerim de başkalarının kanı vardı. Öldürdüğüm insanlar beni uyutmazken ben yeni birini daha öldürüyordum.

Sanki acı her bir hücreme işlemiş gibi.

Sanki saf acıydım.

Kızım varmış benim..

Ama ben beş sene sonra öğrendim. Karım canımın canını dünyaya getirirken ben yanında yokmuşum, anlattı bana ne kadar zorluklarla doğurduğunu. Ölmek istedim ben yapamazdım ama onun beni öldürmesini arzuladım.

Bana olan öfkesi hem dinecekti, hemde benim acıma son verecekti. Utandım onun karşısında çok utandım küçüldüm.

Ama hayır bu sefer izin vermeyeceğim asla!

Bu sefer kalbimi benden almalarına izin vermeyeceğim. Gerekirse onlar için kalbimi söker atarım ama onlara zarar gelmeyecekti.

Götürmüşlerdi.

Benim canımı, benim yaşama sebeplerimi alıp götürmüşlerdi. Burakı aradım yerden kalkacak gücüm yoktu, ayağa kalkacak gücüm kalmamıştı benim.

Sadece sevdiğim kadına ve kızıma güzel bir hayat vermek istiyordum. Onlardan esirgediğim hayatı vermek istiyordum, kızımın baba boşluğunu doldurmak istiyordum. Sevdiğim kadının yaralarını sarmak istedim sadece.

Bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum ama yapmak için elimden ne geliyorsa yapacaktım. İyi bir eş olamamıştım ama en azından iyi bir baba olmak istiyordum.

O küçük kızın gözlerindeki sevgi eksikliğini görebiliyordum ve bu beni kahrediyordu.

Sevdiğim kadının gözlerinde kırgınlığı görebiliyordum ve bu beni paramparça ediyordu..

Elimdeki silah yerde ve ben dizlerimin üstüne çökmüştüm.

Yaren benim yıkımım oldu..

Onun o çocuksu hallerini ve sinirlendiğin de kaşlarının çatmasına kadar kirpiklerine kadar aşıktım. Onun için sırf yaşasın diye gerekirse bencil olurdum yıkarım geçerim ama yinede o yaşasın diye yaparım.