Ateşin Çemberi

53.Bölüm

Merhaba ballarım nasılsınız iyi misiniz?
Beni soracak olursanız çok heyecanlıyım, bölüm sonundaki açıklamayı muhakkak okuyun.

Instagram hesabım: esma_agkl23

Tik tok hesabım: EsmaAkgl9

Wattpad hesabım: EsmaAkgl9

Beni takip ederseniz alıntılardan haberdar olabilirsiniz..

Lütfen yıldıza basmayı ve çok ça yorum yaparak düşüncelerinizi belirtmekten çekinmeyin...;)

Bölüm şarkısı: Zakkum Anason...

İyi okumalar...

Sevmek?

Sevdiğiniz birinden hem nefret ederek, hemde nasıl sevebilir?

Dilimiz ne kadar aksini iddia etsede gece olup kafanızı yastığa koyduğunuz da, diliniz değil mantığınız değil, kalbiniz konuşurdu.

Yada aşk konusu geçtiğin de aklınız tek bir isimle kalıyorsada bu aşktı. Hem canınızı yakan, hemde deli gibi onu isteyen kalbime binlerce kez lanet etmiştim. Ama işte mantığımıza söz geçirebiliyorken, kalbimiz bize ihanet ederek bütün gece uyuyamamızı sağlıyordu.

Belkide bu Dünyada en büyük düşmanımız kalbimizdir.

Yanlışı bile bile severek ihanet ediyorduk mantığımıza.

Karşımda uyuyan adama baktım. Benim tek yenilgim sanki ondan öncesi yokmuş gibi hissediyordum bazen. Bir insandan nasıl hem nefret edip, nasıl sevebiliyorduk?

Bu da kalbimin ayıbı olsun..

Taştan olan kalbim bir tek bu adamın sesiyle titrerken, yine kalbime lanet ettim. Aşk başlı başlıca bir intihardı.

Ondan uzak durdukça sanki ona itilmem için çaba sarf ediliyordu. Kanlar içinde kucağımda yüzüne bakarken hayal meyal gülüşünü hatırladım.

Ölürken bile bana gülümseyen bir adamdı Ateş Karadağ..

Ölürken bile beni sevdiğini gözleriyle haykıran bir adamdı.

Belkide bu yüzden en çok ona çekiliyordum. Kimse bana böyle gülümsemediği için, kimse benim önüme atlamadığı için, yada kimse saçlarımı okşarken elleri titrememişti.

O benim her saçıma dokunduğun da elleri titrerdi.

Benim için sırtında babasının kurşun iziyle yaşıyordu.

Beni düşman kızıyla bildiği zamanlarda bile bütün intikamını bir köşeye atmış benim için uğraşmıştı. Böyle bir adama sevgi bilmez diyemezdim büyük bir hakaret olurdu. Ama işte gurur da en büyük azaptı..

Aşkta gurur olmalı mıydı?

"Yaren?"

Ateşin sesiyle kendime geldiğim de, bakışlarım yüzüne çevrilmişti. Gözlerini kısarak merakla bana bakıyordu."Efendim?"dedim ayağa kalkıp yanına giderek.

"Nereye daldın öyle? Seslendim defalarca ama duymadın."dediğin de yüzümü inceliyordu."İyi misin? Bir sorun mu var."

"Hayır yok."dedim gülümsemeye çalışarak"Aklım Aden de kaldı."derin nefes alarak masaya yöneldiğim de, tepsiye elime alarak Ateşe doğru yürüyerek yatağın kenarına oturdum, bakışlarımı yemeklere çevirdiğim de."Sen uyurken korumalardan birisine söyledim, yemek getirdiler biraz ye."

Elimi tuttuğun da kafamı kaldırıp gözlerine baktım.
"Aden iyi mi?"diye sorduğun da başımı salladım. "Sen iyi misin?"

"İyiyim."dedim bakışlarımı tepsiye çevirdiğim de. "Yemeğini ye."