32 Bölüm

25.4K 1.2K 1.1K
                                    

Öncellikle özür dileyerek başlamak istiyorum, sizi çok beklettiğimin farkındayım ama elimde olmayan sebeplerden dolayı geç kaldı, sizi bölümle baş başa bırakıyorum öncelikle

YILDIZA BASMAYI VE ÇOKÇA YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN:)

İYİ OKUMALAR...

                                  🔥

Kadın aklını kaybetmiş...

Zeynep'in sesi kulaklarımda tekrardan yankılanmaya başlamıştı

"Evcilik oynayalım ne zaman gelirsin bak halam da geldi"dedi ağlamaya devam ederek"Bir tek sen yoksun babam da gelecek yakında"dedi.

Cevap vermek yerine buz tutmuştum

Hande gerçekten aklını mı kaybetmişti?

"Yaren gelecekmisin?"diye sordu hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayarak

"Kızım hadi ver telefonu ben konuşayım kardeşinle"dedi halam

"Hayır ben konuşmak istiyorum, ona bebeğimi vereceğim beraber oynayacağız"dedi Hande

"Tamam hadi ver şimdi"dedi halam telefonun içinden hışırtı sesleri gelmişti tekrardan"Yaren?"

Cevap veremedim.

"Ablanla görüşmen gerek o iyi değil"dedi arkadan Hande'nin ağlama sesleri geliyordu"Bunu ona borçlusun, senin yüzünden bebeğini kaybetmiş"dedi

Yutkunmak istedim ama yapmamıştım, o bebek kimdendi peki? kardeşinin elinden aldığı sevgilisinin çocuğu

Ben bunun için ona borçlumuydum

Gülümsedim

Telefonu sıkmaktan parmak buğumlarım beyazlamış, kesilen avucum sızlamıştı.

"Öğlene doğru bizim ordaki sahile gel hem ablanı görmüş olursun,hemde senle konuşacaklarım var"dedi

Telefonu hızla kapatarak ayağa kalktım.Neden herkesin gözünde ben suçluyum bende onların kanından canından değil miydim?

Onlar böyle konuştukça içim dışım paramparça oluyordu, neden kimse beni anlamıyordu.

Handeye borçlu falan değildim.

Babama borçlu değildim.

Ben kimseye karşı borçlu değildim.

Tam tersi ben kendime borçluydum onların bana istediklerini söylerken istediklerini yaparken, ben sustuğum için kendime haksızlık yaptığım için kendime borçluydum.

Ben kendimi onlara karşı ezdiğim için onlar kırılır diye söyleyemediklerimi onlar acımadan yüzüme söylemişti.

Şimdi kim kime borçluydu

Onlar bana mı? Ben onlara mı?

Hande aklınımı kaybetmişti gülümsedim, o zaten çocukluktan beri aklını benle bozmuştu.

Kendiyle beraber benimde çocukluğumu mahvetmişti, annem senin yüzünden öldü diye diye

Annem...

Uzun zamandır mezarına gitmiyordum onu çok özlemiştim, o adam annemin mezarına gitmemi bile yasaklamıştı

Ona göre annem mezarında rahatsız olurmuş, eğer ben onun mezarına gidersem.

Ben onu dinlemeyerek okuldan çıktığım gibi mezarına giderdim, ama en fazla beş dakika kalabiliyordum çünkü beni bulamayınca delirirdi.

Telefonu alarak Ateşin numarasına tıkladım, uzunca çaldıktan sonra "Efendim, güzelim"dedi

Ateşin ÇemberiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin