HER ŞEYE RAĞMEN AŞK

27. bölüm

Mesut cama bakmaya başlar tekrardan, daha doğrusu Selin'e bakmaya başlar. Selin'i izler. Sevdiği kadını izler uzunca. Selin'i izlerken sanki çok sevdiği bir filmi izliyormuş da filmin sonuna gelmiş gibi hisseder. Selin'i kaybetmekten it gibi korkuyordur. Selin'siz bir hayat düşünemez. Hem... Hem Umut'a ne diyecektir? Selin giderse Umut'u kim toparlayacaktır? Selin'in onları bırakması herkes için kötü olacaktır.

Bir saat sonra Umut ve Arda gelmiştir. Umut kata gelince hemen Mesut'a koşar. Mesut'ta Umut'a dönmüş ve diz çökmüştür.

Umut hasretle Mesut'a sarılır. Mesut'ta oğlunun kokusunu içine çeker. Sıkıca sarılırlar.

Mesut: Oğlum, iyi misin? Bir şey yaptılar mı sana?

Umut: Hayır, bir şey yapmadılar. Adamın biri ben senin amcanım deyip durdu ama ben inanmadım ona. Sizi çok özledim. Annem nerede? O da o evdeydi.

Mesut Umut'u kucağına alır ve ayağa kalkar. Umut'a camı ve camın arkasında hareketsiz yatan Selin'i gösterir.

Mesut: Bak, orada.

Umut: Annem çok mu hasta oldu?

Mesut: Evet babacığım, çok hasta oldu.

Umut: İyileşecek ama değil mi? Uzaklara gitmeyecek.

Mesut: Umarım... Umarım iyileşip yanımıza gelecek.

Kısa bir sessizlik olur.

Umut: Baba?

Mesut: Söyle aslanım.

Umut: Annem benim yüzümden mi hasta oldu?

Mesut: Hayır, hayır babacığım. Seninle ilgisi yok hastalığının. Sen merak etme. Annen bizi bırakmaz.

Umut: Kardeşim?

Mesut: O da-O da bırakmaz bizi.

Umut: Sen de bırakma bizi.

Umut tekrar Mesut'a sarılır. Bu sefer daha çok korkuyla sarılmıştır. Mesut'ta sıkıca sarar oğlunu.

Mesut: Bırakmam, bırakmam aslanım.

Aradan yarım saat geçer. Selin'in doktoru gelir.

Doktor (Elif): Mesut Bey, siz arayınca hemen yola çıktım, şimdi gelebildim. Durumu nasıl?

Mesut cama bakar.

Mesut: Kötü.

Elif: Buradaki doktoru ile görüşeyim ben. Size haber veririm. Geçmiş olsun.

Elif gider.

Ezgi kapının yanında oturan Umut'un yanına gelir.

Ezgi: Umut, ablacığım, biraz dolaşmak ister misin?

Umut: Annemi istiyorum.

Ezgi: Annen iyileşecek, ben inanıyorum.

Aylin'de yanlarına gelir.

Aylin: Umut? Karnın acıkmıştır senin, değil mi?

Umut: Hayır, annem iyileşene kadar acıkmam ben.

Aylin: Ama sen aç kalırsan annen daha da hasta olur.

Ezgi: Evet, hem üzülür de. Anneni üzmek istemezsin değil mi?

Umut: İstemem.

Ezgi: Gel hadi sana bir şeyler alalım kafeteryadan.

Umut Aylin'e bakar. Aylin gözleri ile onaylar.

Aylin: Hadi, hem açılırsın biraz.

Umut: Annem?

Ezgi: O burada bizi bekliyor olacak.