16:Ultimate Weakness

50 21 13
                                    

Chapter 16: Ultimate Weakness.

_______________

"You are a wonderful person, so do wonderful things. You can make a difference in your world."

-Vickie M. Worsham.

_______________________

Kanina pa nagri ring yung cellphone pero wala ako sa mood sagutin ang mga tawag ng walang kwentang tao, pero obviously meron siyang pakinabang. Siya nagbantay sakin eh? Pero hindi sapat yun para iwan niya ako, sa hospital. Dala pa yung mga damit ko.

"Hindi mo sasagutin yan?"tanong ng isang gwapong nilalang sa gilid ko.

Nasa kotse pa rin kami. Nasa may subdivision na kami, gusto ko ng umuwi kasi pagod yung katawan ko kahit wala naman akong ginagawa? Yeah, probably it's like this. Paggaling mo sa hospital may mararamdaman kang ganito. Nasa school nga dapat ako ngayon eh.

Tinamad lang.

So, as much possible next week nakuha ko na yung mga lesson. Coming college student na ako, there's a lot of consequences kung hindi ko ipagpapatuloy to. Gusto ko ipakita sa kanila na ang pag- alis ko, may nagawa ako. Hindi ko naman intensyon na magpasikat no.

"Ah, no. Galit ako sa kaniya. Nevermind, don't mind him. Naglalandian pa yan ngayon." sagot ko habang mataman na tinitignan yung cellphone.

"Tch, nagseselos ka eh."Panunukso niya sakin, dahilan upang umismid ako.

"Why would I? I'm not pathetic no. And take this as a note wala akong balak balikan siya. Period." sagot ko sa sinasabi niya na wala namang kwenta.

"You're too defensive. Sinabi ko lang naman na nagseselos ka. I didn't say na babalik ka sa kaniya, kasi sisiguraduhin ko na sakin ka babagsak." Mayabang pa na ani niya na nagpaikot na naman ng mata ko.

Dami mong hangin.

"You're too mahangin? Baka mapadpad ako niyan?"I playfully told him.

He winked at me, "Trust me."he answered as he stopped infront of my condo. "Wait lang wag kang bababa." sagot niya na naglagay pa ng stop sign sa kamay.

The hell.

Tumingin ako sa inikutan niya at tumawa kasi lumiko lang naman siya na parang natataranta. He's so cute pagna coconfuse.

He opened the door, "Labas na."

I chuckled, "What a gentleman. But unlucky of you, hindi ako madadala dyan." I said tsaka lumabas na at dali daling pumasok sa condo.

Luckily I opened it with my key at the vase. Parang nadala ko yung susi but I don't have enough time to find it inside my bag.

"Pasok ka nalang muna Ice, meryenda lang."I offered while smiling at him. He was just leaning at the car's door while looking at me intently with his hands on his pocket.

"Anong tinitingin tingin mo?" I scoffed while crossing my arms at him.

Pasalamat to gwapo. Hindi manyak.

𝗛𝗲𝗿 𝗘𝗻𝗱𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗠𝘂𝘀𝗶𝗰: #1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon