𝗛𝗲𝗿 𝗘𝗻𝗱𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗠𝘂𝘀𝗶𝗰: #1

45: Vacation

Chapter 45: Vacation

I stared at my coffee for a couple of minute. The warmth coming from it make me feel numb once more. It's midnight and I kept staring at my coffee, I couldn't feel my eyes and face.

Pass three midnight na, magparamdam kana sa'kin Justin.

I chuckled, nababaliw na 'ata ako. “Hindi ko kayang tawagan yo'ng kapatid mo, naririnig mo ba ako?” tila 'di ko maramdaman na may mga lamok na kumakagat sa'kin.

Hell, yeah.

Sinagad nyopo. May iba paba? Dagdagan nyopo, I'm not numb yet, nararamdaman ko pa kamay ko. Even my head, I can feel that it's throbbing. Tangina.

What a huge mistake I fell inlove again, with him again. A HUGE MISTAKE.

Wala na sana eh, no cringes stapled, no feelings attached and especially no what if's already.  Right, hindi ko naman alam... palagi nalang haha.

“You can hug me now, 'di ka naman makikita eh,” I smiled. Putragez, nababaliw na oo.

I grumbled. Hindi ko marinig yong boses ko hanggang sa bumigat ang piluka ko at nakatulog ako.

“Jas... A-ano, ano bang nangyayare sa kaniya?” rinig kong bulong ng kung sino.

Bumangon ako sa pagkakayuko galing sa lamesa. “Oy, okay kalang?”

My sight became blurry, my head started spinning too. “T-teka..”

Luminaw na sila at para akong nahiya sa mukha ko kaya napatakip ako. “Ay hala siya, anong nangyare? Ba't may mga gulo sa sala? Ha? Sasama kaba?”

Nahimasmasan ako ng may nagmasahe sa ulo ko. It was Vienna. “Oh, yong mata mo. Anyare?” tanong niya sabay nguso.

I stilled. So totoo nga? Akala ko panaginip lang, I still can't believe it, tila parang panaginip lang at nilalaro ako. Maybe ang laki ng kasalanan ko sa diyos para maparusahan ng ganito. Minahal ko lang naman kasi siya, is there something wrong?

“Sasama ako.”

Bumuga silang lahat ng hangin. “Salamat naman.”

Tumaas ang kilay ko. What? Umiiwas lang sila ng tingin at tumayo na ako. We already planned this, my things are ready, maliligo nalang ako.

They sound rejoicing when I left the kitchen.  I instantly washed everything, pero yung utak ko nasa mga salita padin ni Jaila.

Hide, hide, hide. Gusto kong magtago nalang.

Umalis ako sa kwarto ko habang hawak yung jacket at bag ko. Tonight's not gonna be the best night but it will be the best feeling, a new feeling.

“Let's go?” I asked after they looked at me from head to toe.

“A-ang bilis mo mag... magpa short hair ah? Seryoso teh, lumabas kaba para magpasalon?” tanong ni Sabrina.

I smiled a little, “I did it. Tara na, ano nang oras oh,” turo ko sa orasan. I'm happy. I'm happy, I will and I am.

“Una nako sa sasakyan,” sabi ko nang nakanganga padin silang nakatingin sa'kin. I know myself na maganda ako pag short hair, my face would be a lot of thinner.

I opened the trunk and hid my things inside. Tumigil ang mata ko sa isang case ng beer. Pwede ko yatang laklakin 'to ngayon.

Pumasok na din ako sa kotse habang nakaheadset. Later on they were inside the car and asked me if I'm okay. I nodded and tapped the seat beside me.

“Ayaw nyong tumabi sa'kin? Why?” I asked. Ano ba nangyayare sa kanila?

“Ha? Tumabi ka do'n Vienna.”