42: Wish

11 3 0
                                    

CHAPTER 42: Wish


-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-

“Here...”

May binigay si Justin sakin and it was a hospital gown with mask and gloves. Kinuha ko lang yon at naiiyak na naman habang nakatingin kay daddy.

Hindi ko alam kung sa galit o sa awa dahil nakahandusay siya sa hospital. I can't look at him, para na din akong naubusan ng lakas.

“Hindi mo ba siya titignan? Aren't you happy? Your long lost dad is here...” he held my shoulders as it started to rock.

I stared at him. “J-justin...”

May kinuha siya sa bulsa niya, “Ito, binigay to ni Autumn. Binigay mo daw to sakaniya noong nag-usap kayo about your dad... You're mad at him, kaya pag sinuot mo ‘to ngayon... Pahiwatig na yon na napatawad mo na siya,” he muttered.

Tinanggap ko yon at tinignan. I then, snatched my handkerchief inside my pocket. Mga bigay ni Daddy. My earings.

Teary eyed I look at him again, “You don't know how happy, I am Justin. Nobody can explain it,” I hugged him. Ilang minute din kaming ganoon hanggang sa tumingin ulit ako kay daddy.

“Wanna know why he's here?” He asked suddenly when I was fixing my gown.

I nodded. Umupo din ako sa upuan malapit sa amin at naghintay ng sagot niya.

“Someone told me, that he was suffering.... amnesia? His new family left him when he doesn't remember anything. Wala na din kasi siyang kwenta at pera, that's why, ang sumusuporta nalang sa kaniya ay ako,” he smiled. While looking at him, I can hear my heartbeat again.

“Iniwan siya, pagkatapos nilang perahan... Ayon lang ang alam ko eh, it was the nurse who said.”

I nodded, “Did the nurse tell you kung asan na sila?”

I want to talk to them. Gusto ko silang saktan dahil kinuha nila si Papa sakin. Papa Murphy, the other hand, mahal na mahal ko siya. Ilang taon akong naghintay para makita siya, and now I knew the reason why he's here because he's suffering from amnesia? Tapos iniwanan siya? How dare his family!

But I thought we are his family.

“Wala na silang balita eh, but she knows a name... It's Pasamonte Mia Companion ata yon? Anak niya daw yon, pero anak yon ng ibang...”

Napatigil siya sa pagsasalita ng humagulgol ako. Si Ate Mia?! How?! Anak niya?! Eh palagi nga silang kasama ni kuya eh! Fuck you dad! Fuck you!

“Jas, is there something wrong?”

I shook my head as I wiped my tears away, “Can I see him? Gising ba siya ngayon?”

He stilled, “Ah... critical ‘ata? ‘Yan kasi ang sabi ng nurse na nakausap ko,” he said.

Critical? How come?!

“I’ll check him.”

He nodded and tapped my shoulders. I smiled at him, thanking him for what he gave me.

A dad.

Pumasok na ako at sinuot yung mask ko. I felt something heavy as I walked to him. Halos hindi ako makahinga hanggang sa nasa tapat ko na siya.

“Dad,” I uttered. Parang kinakausap ko lang ang hangin. Gusto ko siyang sumbatan kaso... he's here, laying, parang walang buhay. Oxygen's we're sorrounding the room, and even machines that is beeping.

Umiyak ako, “Papa...”

Hanggang sa ilang minuto na, puro tangis at hagulgol ang maririnig sa kwarto niya. I glance at Justin and he was sitting near the door. Closed eyes and crossed arms.

𝗛𝗲𝗿 𝗘𝗻𝗱𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗠𝘂𝘀𝗶𝗰: #1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon