17:Utos

56 20 41
                                    

Chapter 17:Utos

_________________________

Sunday.

Linggo ngayon, I was still longing for anyone, or someone. I was sitting at the sofa while looking at ate who's smiling at her phone. Me? I was looking, exchanging my look at the TV to Ate.

"Jasmine?"

Naiisip ko pa rin yung mga sinasabi ng lalaking yun. Since, I throwed him outside that day, he didn't visit me anymore. Well, simula noon hindi naman niya ako binibisita. But speaking of the fucking devil, he's calling.

In-off ko yung cellphone ko. I'm bothered but I don't want to be stupid again. Like shit, wala akong ligo, wala akong toothbrush like fucking shit.

"Sister."

Nagagalit ako sa sarili ko knowing, I was cussing inside my head just because of that boy. I know, may nagawa ako na napagsisihan ko but never ko pagsisihan yung mga sinabi ko sa kaniya.

"Jasmine!"

I bit my clumsy nails, I saw na tumataas na yung kuko ko. It's making me feel that wala na akong alaga sa sarili ko. Nahagip ng mata ko yung mga slices ko. Malapit nang maayos.

"Jasmine Leiah Andar."

"H-huh?"tanong ko sa kaniya. Ngayon ko lang napansin na kanina pa pala ako tinatawag ni Ate. Right at the same point? May dapat bah akong gawin? Ano kaya?

"Grabe, I've been calling you four times but I found you bitting your nails. What happened to you?" she asked while walking silently, and sat beside me. Tinabig niya yung mga buhok na nagkalat sa mukha ko.

I shook my head as an answer, "Nah, may iniisip lang. A-about sa lessons namin." I lied. Sorry ate.

"Tsk. Lindon told me that you want a laptop?" She suddenly asked, nakaramdam tuloy ako ng hiya.

"No, wag nalang. Next time." I answered not looking at her instead I looked at the TV.

"No. I'm buying you. Baka next week. I'm gonna withdraw nalang. Today or Tomorrow." She shrugged and gave me an assuring smile.

I nodded twice.

Pinatong niya yung paa niya sa sofa na hinigaad niya kanina. She crossed her legs while looking at me sheeply.

"I want to tell you a story. It's about you. When you were a child pa." Umpisa niya, ngumiti pa siya at tumingin sa bintana na parang may naalala.

"What is it?" Koryoso kong tanong sa mga sinasabi niya. Napaayos ako ng upo.

"Isa kang mapagkaila na bata noon. You're the one who scold me when I was crying because of a man. Like when dad left us. I can see you being alone. You can tell us what you're feeling as well as you're secrets. Although, the time, we lied to you about dad. You became dark, you were now away from us. Hindi tulad noon na pag-uwi mo, ichecheck mo muna kung nandyan si mommy dahil natatakot kang magsabi ng mga events sa school pag nandiyan siya."Yung mga ningning na ngiti niya kanina nawala at napalitan yun ng malungkot na ngiti.

I can sense that she's going to change me. But I can't.

"Kailan ka babalik sa nakaraan?" tanong niya. See? She's stressed about me. I, who's trying to be a stranger to my world.

𝗛𝗲𝗿 𝗘𝗻𝗱𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗠𝘂𝘀𝗶𝗰: #1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon