27: Distracted

24 6 17
                                    

27: Distracted

__________________________________

I was totally distracting myself to forget and behold what is going to happen today. As my blood rises through my veins, I was watching outside the taxi's window while making my memory more stronger than I imagine.

Pero as soon as possible, I need to prove sa mga tao na deserving ako na napili ng prof ko.

“Kuya bayad ko.” Usal ko ng makarating nako sa gate ng school namin. I sighed ng makatapak ako sa ground ng school.

“Miss I.D. mo nahulog.” Tinignan ko yung nagsalita at naka cap siya pagkatapos niyang sabihin yon umalis na siya at binigay yung Id niya sa guard.

“Sir, pakitanggal po yung Cap nyo. Tsaka yung earings.” saad ng guard. I can feel that he was bothered about what is going to happen when he'll take those stuffs.

Tinanggal na niya yon, I was going to look at his face pero may bumangga sakin dahilan para mapatili ako. He grabbed my waist as he said sorry.

“Sorry Jas.. Ah.. kala ko kasi late na ako..” Usal ni Justin saka tumayo at pinagpagan yung kamay niya. Lumayo na din ako at kinuha yung ID ko.

I was about to answer pero sinilid na niya yung kamay sa bulsa niya at sinuot ang hood ng jacket niya. “Tumingin ka sa daan sa susunod Justin.” I said politely. He just nodded ng hindi tumitingin sakin.

I fixed my hair too, tsaka hinanap yung naka cap kanina and I was shocked when Justin grabbed his uniform.

“Let’s go asshole, wag mokong galitin may event pako ngayon.” saad niya saka hinila yung lalake sa loob ng school.

I was confused. Sino yon? His brother? Wala naman siyang kapatid ah? Did his family lied to me?

Umusad nako at binigay yung ID ko sa guard. Pagkatapos nun pumasok nako habang hinahanap yung cellphone ko sa loob ng bag, my phone is vibrating.

“Asan naba yon?”

“Sino, ako?” Saad ng isang boses.

I did sigh when I recognized who it was. Kilalang kilala ko yon. Ni hindi man lang ako magulat ng kinuha niya yung bag ko.

“Ang aga mo naman, kukunin sana kita sa inyo tsaka di karin sumasagot.” He said. Tinignan ko siya at sinimangutan.

“Ice... I don't have time for drama's okay? I'm nervous.” I said, still pouting.

“Huh? San ka na nenerbyos?” tanong niya.

I chuckled, “San paba chuckie?” I said while giving him a teasing look. I wanna laugh so hard when I heard him groan.

Inaasar ko siyang chuckie kasi iniyakan niya yung chuckie na ininom kong binili niya. He did buy chuckie at tatlo yon! Akala ko sakin yung isa pero hindi pala para sa kaniya lang yon.

“Ang sama mo.. di monako lab?”

“Tse! Yang bibig mo Ice, tigil tigilan mo. I'm serious okay?” Sagot ko nalang.

I'm still nervous as hell.

“Jasmine... don't be nervous okay? Just look at me when you utter your words,” sabi niya saka nilagay yung buhok ko sa likod ng tenga.

I nodded, “Thanks. And Thank you again for helping me. I really owe you a lot,” I said while tucking my hair too.

Pumunta na kami sa classroom, as we waited for our first class to enter the room our classmates decided to pray for our presentation. Our debate just made me realize how our school is really nice. From my previous school, they'll wish you a bad performance even you're really nice to them.

𝗛𝗲𝗿 𝗘𝗻𝗱𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗠𝘂𝘀𝗶𝗰: #1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon