𝗛𝗲𝗿 𝗘𝗻𝗱𝗹𝗲𝘀𝘀 𝗠𝘂𝘀𝗶𝗰: #1

46: Last Vows

Chapter 46: Last Vows

Tumingin ako sa malayo, “You're wrong...”

Napasinghap naman sila sa sinabi ko. It's the truth. Matagal na akong nakamove on kay Ice. It's been a month since I thought myself to free him. Simula noong marinig kong babae ang sumagot.

“I saw it in your status. Namiss mo ako,” sabi niya at malamig na ngumiti. Tila parang gusto ko siyang sampalin.

“Hindi ikaw 'yon,” malamig kong binalik yung tingin ko sa kaniya.

“Sino? Si Justin?” ngisi ulit niya at parang nang-aasar.

I throwed the beer to the sand, “Tangina! Patay na yong tao eh!” sigaw ko kaya napahinto siya.

Muntik na akong mapaupo at buti nalang nandito si Renz para umalalay sa'kin. I'm drunk I know... I know already... I'm drunk! I'm fucking drunk.

“I hate you for leaving me alone! Nababadtrip ako kapag binabanggit nila yung pangalan mo cause I am really.... Fucked up that time. Ang inaakala ko'y sasalubungin mo'ko. But fuck you and...” Turo ko sa babaeng nasa likod niya. Nakakrus ang kamay nito at lumapit kay Ice.

I cried, hindi ko na mapigilang umiyak. Sinong bobong iiyak habang nasa dagat? Ako, ako 'yon. I wish I we're enough. Just like the song said... I wish I was heather...

“M-mabuti pa... magpahinga ka muna Jas...”

I stopped Sabrina from dragging me out of place. “No! Hindi, mag-uusap kami!” Hinila ko si Ice sa batuhan at hindi naman siya nakapagpigil na sundan ako. Pinigilan din nila yung babae na sumama sa'min.

Tumigil ako sa harap niya, “You like her? You love her huh? Ang ginaw, hindi mo man lang ba ako bibigyan ng jacket? Aren't you afraid of losing me? You're playing with my feelings aren't you? Huh? Sagutin mo ako! I need an answer! Please... Jaice...”

Nagulat siya sa tinawag ko sa kaniya but that's the only thing that I need to say para makinig siya, “Hmm? Answer me please...” pahid ko sa luha ko.

Ang sikip. ‘Di ako makaputangina na makahinga.

Ilang minuto siyang nakatingin sakin hanggang sa hubarin niya yung t-shirt niya. He handed it to me, “Suotin mo,” dutdot niya.

Hindi ako makapagsalita at kinuha 'yon. “Ang sakit no'n no?”

Tanong niya at niyakap ang sarili, he sat infront the bayside before looking at the waves. Mesmerized I looked at his face, “You're not a wounded animal Ice. I am—”

“I am too! Akala ko bakasyon lang don? Akala ko si Autumn? Pero bakit kayo naghalikan? Bakit kayo n-nag... yakapan? Ha? Ngayon naman ako ang sagutin mo!” Dagdag pa niya at mas diniinan ang hawak sa balikat ko.

I didn't talk umiyak lang ako ng umiyak habang nakatitig sa buwan. The night is sparkling, and so our eyes.

“Ang sakit sa part ko no'n eh! I'm your boyfriend, your love of life! Tapos makikita ko kayong ganon? Huh, kung ikaw kaya yong nasa lugar ko? Matatagumpayan mo? Hindi, because you're getting weaker and weaker. Hindi na kita mareach Jas, ang hirap na, kaya ako na ang kusang lumayo naintindihan mo ba 'yon?” yugyog niya ulit sa balikat ko.

I cried and cried and he was telling me every pages of what he saw. Pumunta pala siya don... it means that he doesn't trust me. Wala siyang tiwala sa'kin. Nagkataon lang naman 'yon ah?

There was a minute of silence between us. “I did that to make him happy Ice... sana naintindihan mo din 'yon.”

Tumawa siya ng sarkastiko. “Happy? O namimiss mo siya? You used me right? Alam—”