My kidnapper's Son [L.T]

Chapter 8.

2 ημέρες...

Louis' Pov

Το άκουσμα της τρομπέτας τριβελίζει τα αυτιά μου, και εγώ μαζί με τους υπόλοιπους ξυπνάμε  γρήγορα και ετοιμαζόμαστε για τις πρωινές καθημερινές ασκήσεις όπως και για το συνηθισμένο τρέξιμο των τριών χιλιομέτρων. Φοράω το παντελόνι μου και αφού φορέσω την μπλούζα μου σβήνω ακόμα μία ημέρα από το ημερολόγιο που βρίσκεται στερεωμένο σε ένα καρφί πάνω από το κρεβάτι της κουκέτας μου.

«Ακόμα μία ημέρα.», σιγομουρμουρίζω και κοιτώ την μόνη φωτογραφία της μητέρας μου που έχω τοποθετημένη δίπλα από το ημερολόγιο, καθώς βάζω τις μαύρες αρβύλες μου.

«Δεν θα σε απογοητέψω, το ορκίζομαι.», μονολογώ τελευταία φορά και φιλώ τον σταυρό που κρέμεται στην αλυσίδα η οποία κοσμεί τον λαιμό μου. Βάζω την ζακέτα του στρατού με τα σήματα που έχω κερδίσει και βγαίνω έξω.

Μαζί με τους άλλους στρατιώτες ξεκινάμε το τρέξιμο. Το κρύο μας τσούζει το πρόσωπο, ενώ έχουν φροντίσει να βάλουν στην άκρη το χιόνι έτσι ώστε να είναι πιο εύκολο για εμάς το τρέξιμο. Καθώς τρέχω και νιώθω το κορμί μου να παγώνει και το πρόσωπό μου σε σημεία να κοκκινίζει κάνω διάφορες σκέψεις για την υπόλοιπη μέρα.

Αφού τελειώσαμε το τρέξιμο αρχίσαμε ασκήσεις προθέρμανσης, καθώς μετά θα άρχιζαν να αυξάνονται και να δυσκολεύουν κατά πολύ. Συνεχίζουμε σταδιακά χωρίς σταματημό.

«Ε! Τόμλινσον!», ακούγεται ένας φίλος μου πιο πίσω και, τρέχει για να με πλησιάσει.

«Έλα ρε συ, τι έγινε;»

«Έμαθα θα φύγεις για τα Χριστούγεννα. Αληθεύει;»

«Ποιος σου το είπε; Ναι αληθεύει αλλά μην λες πολλά. Θα πάω μετά από το γραφείο του Διοικητή για να πάρω την άδεια... και κάτι ακόμα.»

«Μου το είπε η μαγείρισσα. Φαντάζομαι, γνωρίζω τον λόγο αν σκεφτόμαστε το ίδιο και, μάλιστα ξέρω που σκοπεύεις να πας. Τι άλλο θες;»

«Χμ...ναι! Εεε, τίποτα μωρέ. Κάτι έχω στο νου μου για καλό και για κακό.», είπα και με κοίταξε σηκώνοντας το φρύδι του από περιέργεια.

«Καλά κοίτα, δεν σε ψαρεύω άλλο. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη και γνωρίζεις πολύ καλά ότι ό,τι χρειαστείς εγώ είμαι εδώ.», είπε και μου ακούμπησε τον ώμο.

«Ξέρω Μαρκ και σε ευχαριστώ πολύ, για όλα. Το εκτιμώ.», του χαμογέλασα φιλικά.

«Σιγά μην ευχαριστείς. Λοιπόν πάμε να τελειώνουμε. Να φάμε και να πας στον Διοικητή που θες.»