My kidnapper's Son [L.T]

Chapter 17.

Evelyn's Pov

Μόλις άκουσα την φωνή του ήξερα ότι είχε έρθει η δική μου Θεία Καταδίκη. Για μια ακόμα φορά..!
Προσπαθήσαμε όσο πιο γρήγορα να φτιάξουμε τα πράγματα, ήταν όμως αδύνατο. Οι φωτογραφίες διάσπαρτες εδώ και εκεί, ήταν αναμενόμενο το τι θα επακολουθούσε. Έκρυψα όσες μπόρεσα στο στρώμα μέχρι να έρθει.

Ήταν όμως πολύ λίγος ο χρόνος για να καλύψουμε τις πράξεις μας. Τον είδα να μπαίνει στο δωμάτιο και όπως πάντα να κοπανάει την πόρτα πίσω του. Η γραβάτα του ήταν αρκετά χαλαρή γύρω παο τον λαιμό του και το πουκάμισό του ανοιχτό στα πρώτα τρία κουμπιά. Τα μαλλιά του γυάλιζαν από τον ιδρώτα και η ανάσα του μύριζε αλκοόλ για χιλιοστή φορά, τίποτε πρωτότυπο.

Πλησίασε με βαριά βήματα μπροστά μου και όπως συνήθως έφερα τα χέρια μου μπροστά στο πρόσωπό μου για να αποφύγω το ξύλο που θα έτρωγα. Όχι ότι δεν θα με χτυπούσε αν καυβόμουν, αλλά θα το καθυστερούσε.. Ίσως... Ίσως απλά να πίστευα εγώ έτσι... Αλλά νομιζώ ότι αν δεν παλέψεις πρώτα για κάτι δεν έχεις το δικαίωμα [!] να αφήσεις τον εαυτό σου να δεχθεί την "ήττα" χωρίς να έχεις μονομαχήσει πρωτίστως.

Και εκεί που περίμενα την λαβή του να τραβήξει τα χέρια μου και το βαρύ του χέρι να αρχίσει να με χτυπά μια σκιά κάλυψε το αδύναμο και μικρό μου σώμα. Σαστισμένη κατέβασα τα χέρια μου και τον είδα..!
Στεκόταν μπροστά μου φρουρός, καλύβοντας το σώμα μου. Η γυμνασμένη πλάτη του με εμφανείς τις ωμοπλάτες του κάτω από το μπλουζάκι του μπρος στα μάτια μου ενώ τα μελαχρινά του μαλλιά χάιδευαν ελάχιστα τον σβέρκο του και, ελάχιστες τούφες έφταναν να ακουμπήσουν τους ώμους του.

-Φύγε από μπορστά μου ΤΏΡΑ! ,του φώναξε μέσα στο πρόσωπο έξαλος με τα μάτια του να πετάνε σπίθες και θαρρείς καπνούς να βγαινούν από γύρω του...

Τέτοιος θυμός!
Ο Louis τον κοίταξε αμίλητος, ανέκφραστος. Χωρίς να κάνει βήμα ή να βγάλει άχνα, απορούσα αν ζούσε ακόμα. Το μόνο που έκανε ήταν να σταυρώσει τα χέρια του μπροστά στο θώρακά του και να συνεχίσει να τον κοιτά με το αυστήρο του βλέμμα.
Τον Πιτ φαινόταν να τον εξοργίζει ακόμα χειρότερα και περισσότερο αυτή του η στάση. Κάτι που φάνηκε στις επόμενες κινήσεις τους οι οποίες με έκαναν να τσιρίξω από τον φόβο μου και να κρυφτώ ακόμα πιο πολύ πίσω από τον Loui.

Ο Πιτ, σήκωσε τοχέρι του για να τον τραβήξει πέρα από εμένα ώστε να με χτυπήσει, ο Louis όμως ήταν προετοιμασμένος λόγω των χρώνων στον στρατό. Του επιασε το χέρι και του το γύρισε ανάποδα κάνοντάς τον να βογγηξεί από τον πόνο και να τον βρίσει άσχημα ενώ τον κόλλησε στον τοίχο "κλειδώνοντάς" τον μπροστά από το σώμα του.