My kidnapper's Son [L.T]

Chapter 45.

*3 μήνες μετά*

Louis' Pov

Ο καιρός πέρασε και όλα έφτιαξαν. Εδώ και τρεις μήνες από την ημέρα που ήρθα ζούμε όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι στο οποίο έμενε και η Evelyn τόσο καιρό. Και πραγματικά... Μια γωνιά στο σύνθετο του σαλονιού... Μου θύμιζε κάτι τόσο μα τόσο πολύ... Μα δεν μπορούσα να καταλάβω τι ... Ίσως αυτό όμως να μην ήταν ένα από τα κύρια θέματα που με απασχολούσε ιδιαίτερα να μάθω.

Εξήγησα τα πάντα στην Evelyn... Από τότε που χωριστήκαμε μέχρι πριν τρεις μήνες όπως έκανε και εκείνη. Θέλησε μάλιστα να μάθει και για τον Pit.. Όσο κι αν δεν ήθελα να αναφερθώ της εξήγησα πως είχαν το ίδιο επώνυμο μα το μυαλό της κολλούσε κάθε φορά που αναφερόμασταν σε αυτό το ζήτημα, και κανένα στοιχείο που θα μπορούσε να μας βοηθήσει για να διαλευκάνουμε το θέμα δεν βρισκόταν.
Άλλωστε ώρες-ώρες ακόμα αναρωτιέμαι γιατί συζητάμε για εκείνον...
Βρίσκεται κάπου που ακόμα και αν λέει πως μπορεί να μας βλάψει, η αλήεθια είναι, πως πια δεν μπορεί να μας κάνει απολύτως τίποτα...
Και για να λέω πραγματικά αυτά που πιστεύω. Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει κάνει τα χειρότερα πράγματα στον κόσμο...
Μα ναι...
Του αναγνωρίζω πως έκανε και ένα μεγάλο καλό...
Με κάποιον τρόπο μέσα από εκείνον γνώρισα την Evelyn... Γνώρισα την ζωή... Και μερικές φορές νιώθω πως του χρωστάω.
Άλλες απλά αναγνωρίζω στον εαυτό μου πως σκέφτομαι βλακείες και απλά βγαίνω έξω στον κήπο απολαμβάνοντας ένα ήσυχο απόγευμα με την οικογένεια μου ξεχνόντας το παρελθόν...

Μήπως όμως κάνω λάθος που ξεχνώ...;

Δεν ξέρω.. Εύχομαι μια μέρα να το ανακλύψω μα μέχρι τότε, έχω αρκετά να ζήσω!

Ζήτησα μετάθεση γι αυτό τον χρόνο μέχρι το καλοκαίρι όπου και η Evelyn θα τελειώσει την χρονιά της στο σχολείο όπου διαδάσκει. Μετά λέμε να μετακομίσουμε στην Αμερική όπου και εμ την βοήθεια του Mark θα βρούμε ένα καλό σπίτι για να στεγάσουμε το μέλλον μας.

Και μιας και αφέρθηκα και στον Mark! Αυτός ήταν πραγματικά που γνώριζε τα πάντα! Ήξερε ότι δεν ήμουν νεκρός και πως η Evelyn κυοφορούσε το παιδί μου μα δεν έλεγε τίποτα σε κανέναν! Πολλοί με ρωτούν πως και δεν έχω κόψει τις σχέσεις μου με εκείνον αφού εδώ και τέσσερα χρόνια με κράταγε στο απόλυτο σκοτάδι! Ναι δεν αντιλέγω με το που ανακάλυψα πως ήξερε δεν επικοινωνούσα μαζι του για τουλάχιστον μία εβδομάδα.. Μα μετά.. Έκατσα και σκέφτηκα πως εδώ και τέσσερα χρόνια φρόντιζε εκείνος την οικογένεια μου... Και έκατσα απλά να τον ακούσω.. Εκείνον και όλο του το σκεπτικό για το ότι με κράταγε μέχρι αυτή τη στιγμή μακριά τους. Δεν του δίνω το απόλυτο δίκιο μα τον ευγνωμωνώ...