My kidnapper's Son [L.T]

Chapter 30.

-Αχ... Δεν τον αντέχω άλλο... Δεν μπορώ Loui.., είπε και τον κοίταξε καθώς έκατσε σε μια καρέκλα.

Δεν πρόλαβε να της απαντήσει και η φωνή του ξανακούστηκε.

-Steph! Evelyn! Loui! Κάποιος! Πεινάω και πονάω!, φώναξε για πολλοστή φορά ο Pit από το δωμάτιό του.

-Πάω..., είπε και σηκώθηκε και σέρνοντας τα πόδια της πήγε σε εκείνον.

Ο Loui την κοίταξε και ξεφύσησε στενοχωρημένος. Ήξερε ότι δεν της άρεσε αυτό και ότι το έκανε μόνο και μόνο για να μην το κάνεις αυτός. Ο Loui δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί του. Δεν ήθελε να τον βλέπει. Μετά το τελευταίο ειδικά ήθελε τα πράγματα να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Ήθελε να μάθει την αλήθεια και να φύγει. Και να φύγουν, μαζί..! Κούνησε το κεφάλι του και οι σκέψεις διαλύθηκαν μονομιάς. Έπιασε το κινητό του και άρχισε να πληκτρολογεί ένα μήνυμα στον Mark. Πριν πατήσει όμως το κουμπί για αποστολή, ζητώντας του να έρθει στο Λονδίνο, το διέγραψε. Σήκωσε το κεφάλι του και έκλεισε το κινητό του.

-Λίγο ακόμα..., μονολόγησε και έκατσε σε μια μεριά του κρεβατιού τους μέχρι που βήματα στον διάδρομο ακούστηκαν να κατευθύνονται με φόρα προς το μπάνιο. Κοίταξε περίεργα και μόλις διέκρινε την μορφή της, σηκώθηκε έντρομος και έτρεξε πίσω της.

Μπήκε στο μπάνο και έκλεισε την πόρτα πίσω της, όχι εντελώς όμως...

-Evelyn;... Μωρό μου είσαι καλά..;, άνοιξε την πόρτα ελαφρώς.

-Μην μπεις..., είπε αδύναμα και άρχισε να βγάζει σιγά σιγά ό,τι είχε μέσα της.

Φυσικά και δεν την άκουσε και μπήκε μέσα. Στο θέαμα που αντίκρισε σάστισε και την πλησίασε. Της κράτησε τα μαλλιά και άρχισε να της τρίβει την πλάτη ενώ εκείνη συνέχισε λίγο ακόμα.

-Σου είπα να μην μπεις..., είπε στον ίδιο τόνο με πριν και κατέβασε το καπάκι της τουαλέτας ενώ τράβηξε το καζανάκι.

-Έκανες εμετό..; Πάλι; Και χθες το βράδυ τα ίδια είχαμε, την σήκωσε και την σκούπισε αφού την ξέπλυνε με λίγο νερό.

-Ίσως φταίνε αυτά τα φάρμακά του, αυτές οι αηδίες που αναγκάζομαι και του βάζω όταν λείπει η Steph. Με κάνουν και ανακατεύομαι. Αυτό θα είναι, είπε και τον κοίταξε.

-Ελπίζω να είναι αυτό και να μην έπαθες κάτι. Από εδώ και πέρα θα αναλάβω εγώ, εντάξει;

-Όχι όχι.. Θα το κάνω εγώ. Μπορώ, του είπε γρήγορα μιας και ήξερε πως πέντε λεπτά να τους άφηνε μόνους με τον Pit σε αυτή την κατάσταση, ο Louis θα νευρίαζε ακόμα πιο εύκολα και δεν το είχε καθολου απίθανο να τον σκοτώσει.

Την κοίταξε και δεν έκανε τον κόπο να εναντιωθεί, απλά ξεφύσησε για μια ακόμα φορά και έγνεψε.

-Απλά δεν μπορώ να σε βλέπω σε τέτοια κατασταση. Να τρέχεις από πίσω του όταν σε ζητάει.., κατέβασε το κεφάλι του.

-Ειι.. Σκέψου το από την άλλη... Εάν τον φροντίζουμε ίσως αποφασίσει και αποκαλύψει την αλήθεια σε εσένα.., του έπιασε το πρόσωπο γλυκά στα χέρια της.

-Σιγά μην εκτιμήσει!

-Ξερώ... Αλλά.. Εφόσον δεν μας κάνει κακό.. Άστο να περάσει.. Θα γυρίσει ο τροχός.. Θα το δεις.

-Το πιστεύεις;..

-Προσπαθώ να ελπίζω.. Αυτά τα χρόνια το μόνο που έμαθα να κάνω είναι να ελπίζω. Και αυτό θα κάνω και τώρα.

Έγνεψε και την πήρε γλυκά στην αγκαλιά του, ενώ η πόρτα κάτω ακούστηκε που άνοιξε και έκλεισε. Η Steph είχε επιστρέψει και αυτό σήμαινε ότι η φροντίδα του Pit ήταν και πάλι στα δικά της χέρια!