My kidnapper's Son [L.T]

Chapter 18.

Το επόμενο πρωί η αλήθεια είναι πως δεν άργησε να έρθει. Οι καρποί μου κόκκινοι από το βίαιο πιάσιμό του  για να με οδηγήσει στο τρισάθλιο -σαν και αυτόν!- υπόγειο του σπιτιού όπου και πέρασα το βράδυ μου.

Και ομολογώ πως η βραδιά δεν πέρασε γρήγορα γιατί δεν είχα κάποιο παράθυρο να κοπανάει τα φύλλα του στους τοίχους σαν τρελό λόγω του αέρα, ή γιατί λόγω του ότι ήταν υπόγειο ήταν κάπως [!] πιο ζεστό από ότι το δωμάτιό μου...

Ή...

Λόγω του ότι δεν ήμουν στην αγκαλιά του και έτσι δεν καταλάβαινα πως περνούσαν τόσο γρήγορα οι ώρες...

Απλά αυτό το πρωί ήταν εντονότερο από ότι συνήθως.

---------------------------------------------------------------------------------------------------

-Συνεχίζεις να μου λες ψέματα! ,φώναξε για μια ακόμα φορά ο Louis και ομολογουμένως άκουγα τις φωνές τους από το ταβάνι να τραντάζουν το χώρο γύρω μου. 

-Ό,τι είχα να σου πω το είπα, είπε εκείνος κοιτώντας την φωτιά και συντροφεύοντας τα λόγια του με μια γουλιά καυτού αλκοόλ. Ο Πίτερ ήταν ήσυχος, ήρεμος, ψύχραιμος... ή μάλλον! 

Ήταν αναίσθητος! 

Όπως έχω αναφέρει ξανά, πρέπει να έχει σίγουρα πρόβλημα με τα ψυχολογικά του καθώς ξέρω ότι από την μια στιγμή στην άλλη μπορεί να αλλάξει 180 μοίρες τα λεγόμενα του και το ύφος του. Γι' αυτό το λόγο και άρχισα να ανησυχώ.

Ο παρόμοιος διάλογος συνεχίστηκε για τα επόμενα βαρετά τριάντα λεπτά επειδή επαναλάμβαναν τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά.

Μου λες ψέματα!
Όχι σου είπα όλη την αλήθεια!
Όχι κάτι μου κρύβεις!
Ό,τι είχα να σου πω στο είπα!
Όχι υπάρχει και κάτι ακόμη!
Όχι δεν υπάρχει!

Και όλο αυτό το ωραίο σκετσάκι διακόπηκε από πιθανόν παράβαση των ορίων του θυμού και της ανέχειας του Loui. Και ως γνωστόν ακολούθησε και το πρόστιμο!

Γυαλιά ακούστηκαν να σπάνε, κάτι που με έκανε να αναπηδήσω από τον φόβο μου, και υπέθεσα, πως για μια ακόμα φορά εκείνο το ακριβό χαλί είχε λερώσει με ένα από τα πολυζητημένα ποτά του.

-ΚΑΙ ΤΙ ΣΤΟΝ Π**ΤΣΟ ΉΤΑΝ ΕΚΕΊΝΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΆΝΑ ΜΟΥ;;; ΠΟΙΟΣ ΉΤΑΝ ΕΚΕΊΝΟΣ;;; ΤΙ ΣΤΟΝ ΔΙΆΟΛΟ ΣΥΝΈΒΗ;;;

Φώναξε ο Louis έντονα και πολύ φοβάμαι ότι δεν τον άκουσα μόνο εγώ. Το πρόβλημα είναι ότι ένιωσα και την φωνή του στο τέλος να σπάει. Θα έκλαιγε;! Είναι μείον του! Ελπίζω να μην λυγίσει! Θα του δώσει θάρρος...
Λογικά όμως ήταν πολύ αργά...

Το αυτάρεσκο, ειρωνικό και σαρκαστικό γέλιο του γλίστρησε ανάμεσα από τα τραχιά χείλη του και σηκώθηκε από την πολυθρόνα του, πλησιάζοντας τον Loui.

Και υπενθυμίζω... Ήταν ήρεμος...ήσυχος...αναίσθητος!

Έγυρε λίγο το κεφάλι του στα δεξιά και του χαμογέλασε πονηρά. Σαν να έπαιζε σε ταινία τρόμου και από στιγμή σε στιγμή θα πεταγόταν το κακό πνεύμα μέσα από το στόμα του και θα τον σκότωνε, ή θα μεταμορφωνόταν σε κάποιο τέρας με τεράστια δόντια. Ίσως όμως για να γίνουμε "τέρατα" τα λόγια είναι αρκετά..!

Με μία γρήγορη κίνηση τον έπιασε από τον γιακά και τον πέταξε με δύναμη στο πάτωμα, με αποτέλεσμα να ακούσω τον βαρύ ήχο που έκανε πια το αναίσθητο σώμα του καθώς σωριάστηκε, αφού το πίσω μέρος του κεφαλιού του χτύπησε στην άκρη του ξύλινου, μασίφ τραπεζιού.

Σκούπισε τα χέρια του χτυπώντας τα απαλά μεταξύ τους και μετά έφτιαξε φυσικά το πουκάμισο και την γραβάτα του, ενώ έκανε νόημα στα τσιράκια που τον περίμεναν να πλησιάσουν και να τον μαζέψουν.

-Μαζέψτε τον και βάλτε τον στο δωμάτιο όπου και μένει όλον αυτόν τον καιρό. Φροντίστε τον και αφήστε του λίγο νερό και φαΐ μέχρι να ξυπνήσει, είπε κοιτώντας δύο από τους δικούς του να κουβαλάνε το σώμα του Loui, ο ένας κρατώντας τον από τα χεριά και ο άλλος από τα πόδια και, να τον ανεβάζουν στον πάνω όροφο και έπειτα στο δωμάτιό του.

Και ύστερα από ένα τέταρτο;!
Η μεγάλη πόρτα έκλεισε και εκείνος για μια ακόμη φορά εξαφανίστηκε...
Και μετά από εκείνη την ημέρα;!
Τίποτα..Απολύτως τίποτα. 
Οι μέρες θα λιγόστευαν όλο και πιο σύντομα και ο Louis θα γύριζε πίσω στον στρατό στην Αμερική.
Και εγώ λογικά θα αυτοσχεδίαζα το ίδιο μου το τέλος αφού δεν θα μου είχε απομείνει τίποτα, καμία ελπίδα και καμιά σωτηρία.

Άραγε...
Να κόψω τις φλέβες μου, να πάρω χάπια ή να δανειστώ ένα από τα χιλιάδες όπλα του και να στοχεύσω  το κεφά-
Ή καλύτερα την καρδιά μου;
Αλλά η αλήθεια είναι πως αυτή είναι ήδη νεκρή!

Τατααααα!!!!! Είδατε;! Τώρα κάθε Παρασκευή δεν θα γλιτώνετε! <3 Πώς σας φαίνεται η ροή της ιστορίας; Έχω πέσει σε καποιανού τις υποψίες;! Πολύ θα ήθελα να μάθω!! ^^
Μην ξεχνάτε vote και όποιος/α θέλει να αφήσει ένα σχόλιο down below!

Σας ευχαριστώ πολύ που με στηρίζετε με το να διαβάζετε το τι κουβαλάει το μυαλό μου!
Να έχετε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο! <3