My kidnapper's Son [L.T]

Chapter 24.

*2 μέρες μετά*

Louis' Pov

-Και που ψάχνουμε στα κρυφά; Αφού πια το ξέρει., της είπα και την κοίταξα ενώ εκείνη έψαχνε για πέμπτη συνεχόμενη φορά τα χαρτιά στα συρτάρια του γραφείου του.

Γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε αφήνοντας μια ξέπνοη ανάσα να ξεγλυστρήσει από το στόμα της.

-Έχεις δίκιο. Αλλά προτιμώ να ψάχνω όταν λείπει. Εννοώ... Δεν στέκει να το κάνω όταν είναι εδώ. Και θέλω να μάθω την αλήθεια... Θέλω να σε βοηθήσω..., ψιθύρισε την τελευταία πρόταση και κατέβασε το κεφάλι της κοιτώντας το πάτωμα και κλείνοντας ένα συρτάρι σιγανά.

Την κοίταξα λυπημένος και την πλησίασα πιάνοντάς την στην αγκαλιά μου και σφύγκοντας της αφήνοντας τα χείλη μου στο μέτωπό της στοργικά να την φιλούν.

-Σσσ...Ήρεμα.. Θα βρούμε τα πάντα και θα φύγουμε από εδώ..Ναι;, μουρμούρισα καθώς δεν απομάκρυνα τα χείλη μου.

Εκείνη έγνεψε και με αγκάλιασε πίσω σφιχτά χώνοντας όπως πάντα το κεφάλι της στο θώρακα μου.
Την ηρεμούσε, ένιωθε ασφαλής και ζεστή. Με χρειαζόταν...
Και δεν θα την άφηνα..!
Ούτε θα την απογοήτευα!

-Λοιπόν, δεν έχει τίποτα άλλο εδώ. Μην κουράζεσαι και μην ταλαιπωρείσαι άλλο. Πάμε στο δωμάτιο. Θα γυρίσει σε λίγο και εγώ πρέπει να τηλεφωνήσω στην Αμερική για να επεκτείνω την άδειά μου.

-Εντάξει..,είπε σιγανά και προχώρησε προς τα έξω.

Την πλησίασα γρήγορα και την έπιασα από το χέρι. Την γύρισα ώστε να με κοιτάζει και της έδωσα ένα παθιασμένο φιλί στόμα. Την ένιωσα... Ήθελε να μου το ανταποδώσει αλλά ήταν αδύναμη.

Αντιλαμβανόμουν το πόσο αδύναμη ήταν ακόμα και με τον τρόπο που έμπαινε στην αγκαλιά μου.
Ακόμα και με τον τρόπο που μου μιλούσε.
Ένιωθα πόσο κουρασμένη ήταν και από τη θερμοκρασία του χεριού της στο δικό μου.
Ήταν κρύα...

Την οδήγησα στο δωμάτιο και την άφησα πάνω στο κρεβάτι ενώ την σκέπασα με την κουβερτα μας και της έδωσα ακόμα ένα τρυφερό φιλί στο κεφάλι. Πλησίασα στην βαλίτσα μου και έβγαλα το κινητό μου από την θήκη στην οποία το είχα τρυπώσει καλά για κάθε ενδεχόμενο. Πληκτρολόγησα έναν αριθμό που δεν θα ξεχνούσα ποτέ. Και όχι δεν ήταν του στρατού. Ή του ανωτέρου μου. Ήταν ενός ατόμου που μου στάθηκε και με ώθησε στο να κάνω και να επιτύχω πολλά.
Του Mark.