Talking To The Moon

29

 Sonunda bir hafta geçmiş ve tüm sınavlar bitmişti. Kirishima nın sınavları öyle böyle geçmişti eğer yüksek alırsa tek sebebi kopyası sayesinde sınavda kopya çekebilmesiydi. İlk defa bir konuda kopyası olduğuna sevinmişti ama git gide düşünmekten uyuyamaz hale de gelmişti. Sürekli neden bakugo nun onunla iletişe geçmediğini düşünüp bakugonun söylediklerine kandığını hiç birinin gerçek olmadığını düşünüyordu Bu düşünceler onu salak gibi hissettiriyordu. Kaminarinin prova için sürekli jiro nun yanına gitmesi gerekiyor ve bu yüzden de birlikte vakit geçiremiyorlardı. Böyle zamanlarda her ne kadar bunun iyi bir fikir olmadığını bilse de kopyası ile konuşuyordu. 

Okul dönüşü Tamaki Senpai yi görmüş ve onunla birlikte dönmeye karar vermişti. Her ne kadar başlarda Tamaki kirishimaya alışamasa da artık oldukça iyi anlaşıyorlar ve artık o kadar da utanmıyordu. Bu durum kirishimayı mutlu ediyor ve gülümsemeden duramıyordu. ''Akşam ki festivale katılacak mısın ?'' ''Hayır Senpai hiç sanmıyorum gün geçtikçe daha da halsiz hissetmeye başladım o yüzden uyumaya çalışırım büyük ihtimalle. Sen?'' ''Mirio gelmem için oldukça ısrar ediyor ve bilirsen ben...'' ''Onu geri çeviremiyorsun. Biliyorum Senpai. '' dedi kıkırdayarak. ''Kiri!.. Hem eri-chan da gelecek. En azından onu görmek için gel bence. '' ''Olabilir. eri-chan'ı uzun zamandır görmedim. '' ''O kim ? '' ''Stajlar sırasına kurtardığımız küçük bir kız. '' Diyerek yanıtladı kopyasını. 

Akşam yemeğinden sonra odasına geçmişti. Tam uykuya dalacakken kapı tıklatılmasıyla aniden yataktan fırladı. Seslere bakılırsa gelen kişi Kaminari olmalıydı. Kapıyı açar açmaz özenle giyinmiş bir kaminari beklemediği için şaşırdı. ''Dostum neden hala hazır değilsin .'' ''Çünkü gitmeyi düşünmüyorum. '' ''Hey! Ne demek gelmeyi düşünmüyorum ! Ya ben ne olucam gelip izlemelisin. Sensiz olmaz kiri Lütfen. '' ''Şey bakugo gelecek mi ?'' ''Hadi ama kiri beni üzüyorsun şuan.'' ''Tamam tamam bir şey demedim ''  Kirishimanın bu soruyu sormasının sebebi eğer gitmiyorsa yurtta kalacak ve küçücük bir tesadüfle mutfakta ya da ortak salonda karşılaşmayı isteyecekti.  Kaminari hemen kirishimayı kenara çekerek elindeki poşeti yatağa fırlattı. Ne? Ne zamandır kaminarini elinde bir poşet vardı ? Kirishima çok düşünmemeye karar vererek poşetin içindeki kıyafetleri çıkarttı. Beyaz bir üst ve gri bir eşofman vardı. ''Başka bir şey giysem olmaz sanki ekmek almaya çıkmış ta sonradan göz atmaya gelmişim gibi duracak. '' '''Sen güven bana harika olucaksın '' Kirishima tekrardan düşününce pekte umrunda olmadığını fark etti. Böyle bir kıyafetle en azından odasına gelir gelmez uyuyabilirdi. ''Oyalanıp durmasana! Sero bizim için önden yer tutmuş valla gidemicez yanlarına.'' Hızla üstünü geçirip kaminarinin seçtiği beyaz ketenlerini giydi. 

Uzun uğraşlar sonucunda Seroların yanına geldiklerinde sadece mina ile ikisi vardı. Kirishima moralinin bozulduğunu belli etmeyerek arkadaşlarına gülümsedi. Gerçekten de Sero en önü kapmıştı. Ne gerek vardı ki diye geçirdi içinden .  Kaminariler ortalara doğru sahneye çıkacaktı bu yüzden de birkaç şarkı boyunca yanlarında durdu ve arkadaşlarıyla şarkılara eşlik etti. Molaya girdiklerinde Kaminari yanlarından ayrıldı. Kirishima şuan nedense anksiyetesi varmış gibi hissediyor ve kendini hiç rahat hiseetmiyordu. Tekrardan şarkılar başladığında kendini biraz daha iyi hissetti. üç dört şarkı sonra şarkısını sunan kişi inmiş ve kaminariler sahneye çıkmıştı. Sahi daha önce hiç kaminariye hangi şarkıyı çalacaklarını sormamıştı bu yüzden de içini küçük bir heyecan kapladı. Jiro nun elinde keman kaminaride ise gitar vardı. Mükemmel bir keman çalışla şarkıya başladı jiro sonrasında ise söz ve gitarla kaminari ona eşlik etti.

(Bu şarkıyı söyleyen kişi gerçekten denkinin seslendirmeni yani istediğiniz kadar düşebilirsiniz.)

Kirishima kulaklarına inanmıyordu kaminarinin sesi ne ara bu kadar güzel olmuştu lan ? Herkes havaya girmiş ve bir süre sonra sözlere eşlik etmeye başlamışlardı. Küçük çok küçük bir anlığına tüm yükü omzundan kalkmış gibi hissetti. Şarkının sözleri aşşırı hoşuna gittiği için bağıra bağıra söyledi. Onun bu neşeli halini bir çift gözün izlediğini dahi hissetmemişti.

kaminarilerin şarkısı bittikten sonra jiro ile koşarak yanlarına geldiler. Festival bir saat daha devam ettikten sonra sunucu bu gecenin son şarkısına geldiklerini söyledi. Kirishima bunu duyduğuna çok sevinmişti çünkü biraz daha dayanabileceğini sanmıyordu. Tüm arkadaşlarının ona sırıttığını fark edince ne olduğunu anlamaya çalıştı. Sahneye baktığında ağzı açık kaldı. Kaminari ağzını kapatmasına yardım ettiğinde kıkırdıyordu. Bakugo ? Neden sahnedeydi ki ? Ayrıca simsiyah giyinmişti adeta kirishimanın kombininin siyah versiyonuydu. Yerine geçti gitarını konumlandırdı o sırada arkasından gelen ışık süzmesi kirishimaya doğru geldikçe rengi açılıyordu.şarkısına başlamadan önce konuşmaya başladı.

 ''İkimizde hiçbir zaman hislerimizi istediğimiz gibi söyleyebilen kişiler olmadık bu yüzden de her zaman şarkılara sığındık ve şimdi bu sığınaklardan birisini tamamen sana armağan etmek istiyorum. İstediğin zaman sığanabilesin diye. '' Kirishima göz yaşlarını tutamayarak ağlamaya başlamıştı. Bakugo tüm bu sözleri söylerken sadece ona bakıyor ve gözlerini hiç ayırmıyordu çünkü. Hafifçe gitarını tıngırtadarak şarkıya başladı.

 Henüz şarkısının sözleri başlamamıştı bile ama kirishima üzerinden ağır bir yükün bu sefer tamamen yok olduğunu hissetti. Yan tarafa baktığında kopyasının yok olduğunu gördüğünde rahatlama hissinin nedenini biliyordu. Artık onun gözünde Bakugo sevdiği için pişman olacağı kişi değildi . Onu seviyordu onu gerçekten çok çok seviyordu ve hislerinin karşılıklı olduğunun farkındaydı. 

Seni bir kere görsem belki rahatlar içim
Yıllar oldu görmedim, belki de biraz özledim
Nasıl bir sevdaysa ancak kalbimi dağladım
Seni kaybedip ağladım
Üstümden sanki trenler geçti, yine el salladım

Belki sen varsın diye
Belki duyarsın diye
Beni anlarsın, soru sormazsın
Ah, yetmedi mi be

...

Bir yere varacak hâlim yok saatim geç oldu
Buradan kaçabilenler gitmiş çok göç oldu
Nereye gizlenmiş bilmem bu işin anahtarı
Çoğumuzun berbat hayatları
Birden durdum bak içimden geldi, nasıl da afalladımÇünkü sen varsın diye
Orada duyarsın diye
Beni anlarsın, soru sormazsın
Ah, yetmedi mi be 

...

 

~~~~~~~~~

bu final o kadar çok içime sindi ki anlatamam resmen kirishimayı kıskana kıskana yazdım. 

ben genelde çoğu şeye kırgın bi şekilde veda ederim ama bu hikaye kesinlikle onlardan birisi olmadı az kalsın oluyordu ama olmadı. Eskiden yazdıklarını bir kişiye bile göstermek istemeyen ben şimdi artık insanlar görmüyor diye bırakma raddesine gelmiştim. ama bir insan sevdiği şeyden nasıl uzaklaşabilir ki ? Yazma işini birileri okusun diğe değil sevdiğim için yaptığımı hatırladığımda tekrardan başladım hem de son hızla bu yüzden de çok mutluyum.

@RedRiot_simp sana da ayrıca teşekkür ederim her zaman bıkmadan hikayemi okuduğun için