"ငါဝင်မယ့်ဘက်မှားသွားပြီ"
သုတကဆောင်းဦးအဆောင်ရှိရာပြန်ပို့ရင်း နှစ်လမ်းကျော်လောက်တွင် မှားဝင်မိမလိုဖြစ်ပြီးပြောလိုက်သည်။
"ရတယ်...ငါဒီကပဲဆင်းလိုက်တော့မယ်၊သီးစုံပဲဟင်းဝင်ဝယ်စရာရှိသေးတယ်"
"ဟိုဆိုင်လား"
သုတကကားနှင့်မနီးမဝေးတွင် တာလပတ်အမိုးလေးထုတ်ပြီး မှန်ဘောင်လေးနှင့်သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဟင်းဆိုင်လေးကို လက်ညှိုးထိုးမေးသည်။ဆိုင်လေးကရောင်းကောင်းပုံရသည်။စောင့်နေသည့်သူများလည်းရှိသည်။
"အေး...အဲ့ဆိုင်ကငါဝယ်စားနေကျ၊တော်တော်စားလို့အဆင်ပြေတယ်...ပဲကုလားဟင်းကတော့ဒီနားမှာနာမည်ကြီးပဲ"
"ဝက်ဆီဖက်ရှိလား"
ဝက်သားဆိုဝက်တစ်ကိုယ်လုံး အကြားအလတ်မရှိအောင်ကြိုက်သောသုတက
သတိတရမေးသေးသည်။
"မရှိဘူး...ဟင်းပဲရှိတာ၊ငါသွားပြီကားဂရုစိုက်မောင်း"
"အင်းအင်း"
ကားလမ်းဘေးချရပ်ထားသော်ငြားအခြေအနေအရကြာကြာရပ်ထားလို့မရသဖြင့်သုတကိုခပ်သွက်သွက်နှုတ်ဆက်ပြီးဆင်းခဲ့သည်။
ပဲဟင်းပါဆယ်အတွက် ရှေ့လူများကိုခြေတညောင်းစောင့်ပြီးမှသာရတော့သည်။အဆောင်နေသူတို့၏ထုံးစံအတိုင်းတော်ရုံတန်ရုံချက်စားမနေတော့ပါ။အလုပ်သွားအလုပ်ပြန်နှင့်မို့ ဝယ်စားဖြစ်သည်ကသာများပြီး နားရက်ရှိမှသာအရည်သောက်တစ်ခုခုလောက်သာချက်တတ်သည်။ရွာပြန်တိုင်းကြီးမေထည့်ပေးသော အခြောက်အခြမ်းအရံဟင်းတို့ကလည်း အများသားကလား။မီးဖိုချောင်သည်လည်း မမိုးဖြစ်စေ အယ်စတာဖြစ်စေဝင်ချက်မှသာ စျေးဖိုးလေးပိုစိုက်ပြီးကပ်စားကြလိုက်သည်သာ။ရွှေလိုရွှေ၊ငွေလိုငွေ ပြည့်စုံမနေပေမယ့်
အနေအစားတော့သိပ်မဆိုးလှဘဲ ချောင်လှပါသည်။ဆောင်းဦးသည်လည်း လောလောဆယ်ကာလတွင်တော့ ဤအခြေအနေလေးကိုသိပ်တော့မဆိုးလှဟုထင်မိသည်။သို့သော်ဤမဆိုးလှသောအခြေအနေနဲ့တင်ရောင့်ရဲနေ၍လည်း မဖြစ်ပြီ။ဆက်လက်တွန်းအားပေးကာကျားကန်ကြိုးစားရမည့် အခြေအနေတွေမှာလည်းကမ်းလင့်ကြိုနေဆဲပါ။
ESTÁS LEYENDO
ဆောင်းတို့သည်လည်း မအေးတော့ပြီ
Novela Juvenil(on going) ဆောင်းဟူသည် အေးချမ်းသောအရာဟု တင့်စားပါလျှင် ကိုယ့်ဆောင်း သည်အဘယ်ကြောင့်ပူလောင်ရပါသနည်း... ဆောငျးဟူသညျ အေးခမြျးသောအရာဟု တငျ့စားပါလြှငျ ကိုယျ့ဆောငျး သညျအဘယျကွောငျ့ပူလောငျရပါသနညျး...
