Like Strangers Do

Chapter 2

Ngayong araw ang simula ng pag tuturo ko kay Laviti sa pag p-painting nito. Isang white off-shoulder at inalalim ko ito sa isang jumper. I put my hair into a half pony. Bumaba na ako sa hagdan at agad dumiretso sa kusina.

Napahinto ako nang makita ko si Fabian na masiglang kumakain sa lamesa namin. Agad akong lumapit sakanya at hinawakan ang balikat nito at umangat ang tingin nito saakin.

I smile fakely at him before sitting beside him. Kung minsan talaga ay dito kumakain si Fabian ng agahan saamin. Hindi ko alam kung anong meron sa ulam namin.

"Anong ginagawa mo dito? " tanong ko habang nag sasandok ng kanin. Nakita ko ang pag tingin nito saakin si gilid ng mata ko.

"Hinihintay ka pero niyaya ako ni Tita na kumain. " tumingin ako sakanya. "Hindi ka ba kumain bago umalis ng rancho? " takang tanong ko. He shakes his head before eating again.

Nag simula kaming kumaing dalawa habang si mama naman ay nag wawalis sat bakuran namin. Pag katapos naming kumain ay kinuha ko na ang mga gamit na pang pinta na nakalagay sa isang tote bag.

Nag paalam ako kay mama na aalis na kami. Sumakay ako sa jeep wrangler ni Fabian para pumunta na sa mansion nila.

Tatlo ang anak nina Donya Asuncion at Don Carlo. Si Miguel na unang anak ng Don at Donya na syang magulang nina Fabian. Limang mag kakapatid naman si Fabian at nag-iisa lang nang kanilang babaeng kapatid.

Minsan iniisip ko kung ano ang pakiramdam ng may kapatid pero nang maging kaibigan ko si Fabian at bigla nalang mag bago ang pananaw ko sa buhay.

Nang dumating kami sa hirap ng mansion nila ay agad akong bumaba sa jeep wrangler nito at hinintay itong bumaba. Sabay kaming pumasok sa loob  at bumungad saakin ang magandang mga muwebles na nakadisplay sa gilid ng mga upuan.

May malaking portrait picture doon kung saan kasama nila ang buong El Salvador. Ang alam ko ay nasa Manila ang ibang anak ni Donya Asuncion at ang mga anak nito at tanging sina Fabian nalang ang gustong manirahan dito.

Pumasok kami ni Fabian sa isang pinto kung saan library ng mansion. Nalani ang mga bookshelves doon at puno din ng mga libro. Nakita agad namin si Liviti na nakaupo doon  habang inaayos ang mga pang pinta nito. Nasa pitong taon na si Liviti.

"Hi, Liviti " masayang bati ko dito. Ngumiti ito saakin bago ikaway ang kaliwang kamay. Umupo ako sa katapat nitong upuan. Napatingin ako kay Fabian nang umupo din sya sa tabi ko.

"Let's start? " I asked her and she looked at me like she wants to say something. She looked at Fabian and I also looked where she is looking.

Fabian is looking at the canvas infront of us while his feet are crossing on his knee. Siniko ko ito a nag sign na tumingin kay Liviti.

"What is it, Liv? " he asked Liviti with a gentle voice.

"Can you leave us alone,  Tito Fabian. " nakita ko ang pag kunot ng noo ni Fabian dahil sa sinabi ng pamangkin.

"Why? " he asked.

Matagal bago sumagot si Liviti. "Because I'm shy. " she answered. Huminga si Fabian ng malalim bago tumayo. Mukhang naintindihan din nito ang gusto ng pamangkin. Sinundan ko ng tingin si Fabian hanggang makalabas ito sa pinto ng library, bumalik ang tingin ko kay Liviti na nakatingin na pala saakin. Masasabi kong kay kuya Flavio nito nagmana, at tanging sa mata lang ang kay Aprina.

"Let's start?" I asked her and she nodded her head. Nilabas ko ang mga gagamitin ko habang sya naman ay nakalatag na sa lamesa. Una kong tinuro ang mga basic na kailangan kapag mag pa-painting at madali naman nitong natandaan. Kilala ang mga EL Salvador sa pagiging matalino, lahat ito ay nakatapos na ng pag-aaral.