Like Strangers Do

Chapter 28

Habang nag babasa ng libro ay napahinto ako nang marinig ko ang sigawan nina mama at Papa sa sala. Agad kong sinara ang libro at dali-daling bumaba papunta sa sala. Naabutan ko si mama na umiiyak habang sumisigaw kay papa habang si papa naman ay inaalo si mama na patuloy sa pag iyak.

"Wala na tayong magagawa dahil wala na, nagawa ko na. Mababawi natin iyon, Olivia. Maniwala ka saakin. " pagod nag sabi ni papa. Lumuhod ito sa harap ni mama habang nakaupo ito at nakatakip ang kamay sa mukha.

Umiling-iling so mama habang patuloy sa pag hikbi.

"Pinag hirapan natin ang bahay na ito. Alam mo kung ano ang sinakripisyo natin para lang makuha ito tapos ngayon mawawala lang dahil sa kagagawan mo! " Malakas na sigaw ni mama. Bumaba ako sa hagdan.

"Ma! Pa! " tawag ko sakanila dahilan kung bakit napatingin sila saakin. Gulat na napatingin saakin si mama at agad pinunasan ang luha sa pisngi nito pero huli na dahil nakita at narinig ko na ang sinabi nilang dalawa.

"Ano pong ibig niyong sabihin? " takang tanong ko sakanila dalawa. Nag lipat ng tingin si mama kay papa bago muling ibalik ang ting saakin. Lumapit si mama saakin at hinawakan ang kamay ko. Nagtataka akong tumingin sakanila dalawa. Huminga ng malalim si mama bago ibuka ang bibig.

"P-pinabenta ng papa mo ang bahay natin. " nauutal na sabi nito at bakas sa mukha nito na pinipigilan nito ang pag iyak. Nabaling ang mga mata ko kay papa nya nakayuko.

"Pa, totoo ba iyon? " paniniguradi ko. Umangat ang tingin ni papa saakin bago dahan-dahang tumango. Napaawang ang labi ko dahil sa sinabi nito. My mama and Papa always told me how they sacrificed everything for them to have their own house. My Lola doesn't want my papa to be my mama's husband but they fight for their love.

Lumayas si mama sa bahay ni Lola at sumama kay papa. They live a simple life together. Kwento pa saakin noon ni mama na nakatira sila noon ni papa sa isang kubo dahil hindi pa nila afford makabili ng maayos na bahay. My papa and mama worked hours and days just to have our house. When they have me we eventually live here, kaya dito na din ako lumaki.

When my Lola found out that my mama has a child and that's me, they immediately come go out house and tried to get me because my Lola thinks that my father can afford what I need but my parents are very didn't agree about what my Lola wants.

Walang nagawa si Lola kung hindi ay hayaan ang gusto ni mama. When I turned 12 my Lola tried to get me again but my mama doesn't want it. She offer us my education but my papa told my Lola that he can afford my education. Nag sikap si papa na magkaroon ng trabaho para sa pang college ko hanggang sa naging seaman sya.

My Lila died when I was 16, hindi naman nakita ang katawan nito dahil gusto nitong i-cremate ang katawan nya. That's the last memory I have with my Lola. We're not really close but she's very kind, even though hindi ganuon ang pinapakita nya kina mama masasabi kong naging mabuti sya saakin.

When she visited our house, she always gives me money for my allowance. She told me not to tell my parents. My Lola is very rich but my parents choose to live a simple life at huwag nang makigulo sa makukuha nilang mana kay lola. May mga kapatid pa si mama na alam ko ay anduon nakatira sa Manila at may kanya-kanya nang pamilya.

"B-bakit?  Bakit nyo po pinabenta? " nalilito kong tanong sakanila. Umiling-iling si mama at muli akong napatingin kay papa.

"Pasensiya ka na, anak." ani papa.

"Pinabenta ng papa mo ang bahay dahil kinasuhan sya ng babae nya na ipapakulong sya kapag hindi binigyan ng sustento ang magiging anak nila. Sinabihan ito ng papa mo na hintayin itong makaakyat ng barko dahil bibigyan sya ng pera para sa anak nito pero ayaw ng babae. " pag ku-kuwento ni mama.