Like Strangers Do

Chapter 9

I looked on my phone placed at the side table on my bed when I heard it ring. I rolled my eyes in the air when I saw Fabian's name popped up the screen.

"What? " bungad na tanong ko dito.

"Ang napag-usapan natin. " nilapag ko ang cellphone ko sa lames habang naka loudspeaker at patuloy sa pag-ayos ng buhok ko.

"Wala tayong napag-usapan, Fabian. Tsaka hindi naman ako nag agree sa plano mo kagabi. " sabot ko.

"It's for your own safety, Titania. " nilagay ko ulit sa tenga ko ang cellphone ko.

"Hindi naman kami pupunta sa lugar na mag-isa lang kami. I'm not that naive, Fabian. Mararamdaman ko naman kapag hindi na maganda ang pinapakita nito. " I heard him sighed. "Don't you trust me? "

I heard him sighed heavily. "I trust you but not him." I laughed because of what he said. "Bye na, aalis na ako. " sabi ko dito.

"Is he going there at your house?" takang tanong nito. "No, mag kikita nalang kami." safor ko. I heard him clicked his tongue. "Fuck?!  He's not gentleman at all. Don't waste your time on that man, Titania! " bakas sa boses nito ang pagiging seryoso.

"I'm not his girlfriend, Fabian, kaya hindi nya responsibilidad na sunduin ako. Tsaka ako naman ang nagpilit na magkita nalang sa cafe." sagot ko. Nag paalam ulit ako na ibaba ko na ang tawag.

Muli akong tumingin sa salamin. Wearing a simple brown skirt and a simple black top, while my hair is in a half pony style and a ribbon. Bumaba na ako at nag paalam na aalis na, sumakay lang ako  ng tricycle papunta sa cafe na kung saan kami mag kikita ni Garrett. Pag dating ko sa lugar ay agad akong nag bayad at pumasok sa loob ng cafe. Agad kong nakita si Garrett na nakaupo sa pinaka gitnang parte ng cafe. 

Agad akong lumapit sa pwesto nito habang may ngiti sa labi. Nang makita ako nito ay agad itong tumayo at pinaghila ako ng upuan. 

"Kanina ka pa ba?" I asked him. He shakes his head as an answer. "No, actually sunudan lang tayong dalawa. Should we take our order?" ngumiti ako sakanya bago tumango. Nilibot ko ang tingin ko sa buong paligid, the whole place is very minimalist with a color of white palette, may mga bar stool din malapit sa counter. 

Napahinto ang tingin ko sa isang table na ilang lamesa lang ang layo mula sa lamesa namin. Pinanliiitan ko ito ng mata para makita ko kung tama ba ang hinala ko. He's wearing a plain black baseball cap, while wearing a Champion Reverse Weave Classic Hoodie and a wayfarer. Nang tumingin ito sa pwesto ko ay agad itong nag-iwas ng tingin. 

"I'll order for us." napabalik ang tingin ko kay Garrett nang sabihin nya iyon, tumango ako sakanya. Nang makaalis na ito ay kinuha ko ang cellphone ko at agad tinawagan ang number ni Fabian. Napatingin ako sa lalaking nasa kabilang mesa nang marinig kong tumunog ang cellphone nito parehas ng ring tone ni Fabian.

"Hello!" sagot ko sa tawag. I heard him sighed on the other line. "Ikaw yung nakahoodie diba?" tanong ko agad dito. "Kilalang-kilala kita, Fabian!" sabi ko pa. Tumingin ako kay Fabian na nasa kabilang table at nakatingin na din pala ito saakin.

"Gagawa ka talaga ng paraan para lang talaga makasama. " mataray na sana ko habang nakatingin sakanya.

"I know right. He's coming back, wag mong ibababa. " seryosong sabi nito. Nang makita kong pabalik na nga si Garrett dala ang mga order namin ay binaba ko ang cellphone ko sa lamesa.

Ngumiti ako kay Garrett habang inaayos nito ang mga order namin sa lamesa. "Are you bored waiting? " he asked me.

"Not at all. " sagit ko. I looked at my peripheral vision and I saw Fabian sipping his coffee while his eyes are on us. I cleared my throat.