MONTGOMERY 6 : Take A Chance

Special Chapter

"Carlisle! Don't go too far! Bantayan mo si Thalia!" Sigaw ko habang pinapanood na ang anak kong tumakbo hawak-hawak ang kapatid niya palayo.

Napaigtad ako ng bahagya nang makita kong muntikan pa madapa ang bunso ko sa buhangin.

They are running towards the calm sea. So beautiful for my view.

"Carlisle! Don't you dare disobey me or else—"

"Hey mommy, ako naman kaya ang pansinin mo?"

Kumunot ang noo ko nang marinig ang hirit ng asawa ko. Nilingon ko siya at tinaasan ng kilay.

"Tigilan mo ako Carl James, yung anak mo nag mana sa katigasan ng ulo mo." Banta ko sa kanya habang pinananatili ang walang ekspresyon kong mukha.

Umangat din ang sulok ng kanyang labi at sinandal ang kanyang sarili sa hamba ng pintuan ng aming bahay bakasyunan.

We are here...

At my mom's property.

I'm home... literally and figuratively. Hinding hindi ako mag sasawa na ma-realize araw-araw kung gaano ako ka-saya, kung gaano ko minsan lang hiniling ang mga ito.

Akala ko hanggang panaginip nalang, pero higit pa sa ganda ng panaginip ang nararamdaman ko ngayon.

I wasn't afraid of growing old alone, may mga araw nga noon na ginusto kong tumanda nalang mag-isa, I was capable on my own, I made sure na hindi ko kakailanganin ang kahit sino para hindi ko na mararamdaman pa ang takot na maiwan ako, pero... iba nga talaga kapag hinayaan mo ang sarili mo makalaya. Magugulat ka nalang na napakarami pa palang pwede mangyari, mga pagbabagong mas higit pa sa inaasahan mo.

"Anong ulo ba yang sinasabi mo?" Pilyo niyang tanong. 

Nanlaki ang mga mata ko at hindi na napigilan ang matawa dahil sa naging hirit niya.

Siya ay prenteng pinagmamasdan pa rin ako, mukhang tuwang tuwa sa kapilyohan niya.

"Carl!" Pagbabawal ko sa kanya.

Pinanlakihan ko siya ng mata pero hindi siya natinag.

Inabot niya ang gitnang butones ng kanyang white long sleeves polo at walang kahirap-hirap niya itong tinanggal. Tumambad sa akin ang inukit ng Diyos na dapat ipinagbabawal sa mata ng nakakarami. 

Hindi ko napigilan ang mapatingin sa kanyang baba. Kitang kita roon ang bukol na alam kong binabanggit niya sa hirit niya.

Napalunok ako at napaiwas ako ng tingin.

Kailan ba naging pilyo ang lalaking 'to?

Parang araw-araw nalang ako may nadidiskubre sa kanya kahit ilang taon na kaming kasal.

"Now I'm Carl, huh?" He said with so much sarcasm.

Umayos siya ng tayo at humakbang palapit sa akin.

"H-hah? Uhm... love?" Nalilito kong sambit habang pinapanood siyang palapit ng palapit sa akin.

Humakbang ako paatras pero isang hakbang lang ang magagawa ko kung hindi mahuhulog ako sa hagdan pababa ng beach house namin.

Sa buhangin kung saan namin nagawa ang bunso namin.

Thalia Camiel Camongol Montgomery.

"Nauutal ka." Komento niya.

"N-no! I am not!" I hissed as he drew closer to me. "Damn it. Isa." Banta ko nang tuluyan na siyang makalapit.

"You know... it amazes me... na nahihiya ka pa rin at ganyan pa rin ang mga reaksyon mo kahit nakadalawa na tayo. We've been making lo—"