MONTGOMERY 6 : Take A Chance

Page 6

At that time

"B-bakit naman?"

I tried to sound normal but I failed miserably.

Bakas sa aking boses at ekspresyon na hindi lamang ako naguguluhan sa sinabi niya kung hindi talagang na-apektuhan ako.

Ayoko ng paligoy-ligoy. Alam kong may kaka-iba sa mga kinikilos niya. Hindi naman siya magiging ganito lang bigla gayong sobrang layo nito sa kanyang pakiki-tungo dati sa akin. Isa pa, wala naman siyang pakielam dati kung ano man ang mayroon sa pakikipag-kaibigan ko sa mga pinsan niya.

Pero ngayon..

Sobrang pakielamero niya naman ata?

"Gusto mo ba talagang sagutin ko 'yan?" Tanong niya na may himig ng panunudyo.

Bakas pa 'rin ang ngiti sa kanyang labi.

Hindi ko alam pero parang manlalambot ang mga tuhod ko. Laking pasasalamat ko nalang at hindi pa ako tuluyang bumabagsak.

"Uh.."

I bit my lower lip.

Heck! Ano 'to? Parang bumalik ako sa pagka-bata.

I'm a freaking adult! Earning! Pero kung umakto ako sa harapan niya ay parang high-school na kaharap ang crush niya, where in fact ay hindi naman! Hindi ko naman siya gusto.

I noticed that he was about to open his mouth that's why I immediately shook my head.

"Huwag na pala. Alam ko na ang sagot." Maagap kong pag-pigil sa kanya.

Nag-taas ang kanyang kilay.

"Really? So.. tell me, why do you think I'm doing this?" Tanong niya na para bang napaka-inosente ng intensyon niya.

Napaiwas ako ng tingin.

What is this? Bakit may nararamdaman akong tensyon?

"Eyes on me, Kathleen." Aniya.

Hindi ko alam pero napasunod ako sa kanyang sinabi. Muli kong binaling ang mga mata ko sa kanya. Nakakainis! Lagi ko nalang hindi alam kung bakit ganito ang reaksyon o ang mga inaakto ko pag siya na ang pinag uusapan!

Pwede naman akong hindi sumunod.

I'm no one's follower, except for my dad, ibang usapan naman 'yon. But there is something with his voice that's making me feel like everything he's saying is so damn important.

"Wala lang. Bored ka lang. O baka, ayaw mo lang na maging kaibigan ko ang pinsan mo. Pero 'wag kang mag-alala dahil mukhang hindi ko na siya kaibigan. I don't befriend people who break my trust." Tugon ko.

He shrugged. "Sad for him but I don't care. And you're right."

I'm right?

"Bored ka lang?" Muli kong pag-ulit.

Umiling siya at lalong lumawak ang ngiting ginagawad sa akin. Sa pag-ngiti niyang 'yon ay parang gumaan ang buong paligid. Naramdaman ko ang pag-panatag ng puso at buong mundo na ginagalawan ko.

May kung anong naukit sa puso ko at ayoko ng alamin kung ano pa 'yon.

"I'm not sure if you're just dense or you're forcing yourself to be one."

Matalim ang tingin na binigay ko sa kanya.

"And your point?"

He took a step forward and I tried to step backwards but Vanessa held my hand tighter which made stop and before I knew it, he's already in front of me, making me feel so uncomfortable with our distance.