Kathleen Fae Camongol is one of the most powerful brilliant doctor of the country. A lot of women wished to be like her because of her beauty, brain and wealth.
Maraming tao ang nag hahangad ng buhay na mayroon siya pero hindi nila alam na siya mism...
I enjoyed reading comments from the previous chapter and I appreciate them all. Shoutout to these three randomly picked readers. 💋
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
There and gone
"Okay ka lang? Ayaw mo muna bang umuwi?"
Umiling ako at bahagyang ngumiti. "I am fine, Adrian. Thank you. Ikaw? Hindi ka muna ba uuwi?"
Somehow, unknowingly... pareho kaming napatingin kay Carl na mataman lamang nakatingin kay Carlisle habang natutulog ito. Tapos na ang operasyon at mino-monitor pa ang kanyang lagay dahil hindi pa nila masabi kung kailan ito magigising. Though Tito Zam said that we don't have to worry. Sooner or later, maaari na siyang magising.
We just have to wait...
We already moved in a private room. Nagsi-uwian na rin ang ibang Montgomerys. Tanging si Adrian at Carl nalang ang naiwan kasama ko. Si Alice at kanyang nobyo naman ang nag babantay kay Dos.
"Hindi na muna. I can't leave Carl alone... especially with you. Hindi ko alam kung paano siya mag isip ngayon. I am not sure how he's handling it inside his head." Tugon niya.
"Hindi niya ako sasaktan, Ad." Paninigurado ko.
Muli ko siyang tinignan at sinalubong naman niya ang tingin ko. "I know. It's not what I am worried about. Takot ako na baka ang sarili niya ang saktan niya."
My lips parted. Suddenly, memories of him when I first saw him again after years— flashed in my head.
His wrecked and broken self...
Ayokong makita muli iyon. Ayokong bumalik siya roon.
"Kahit ako natatakot. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip niya." Pag-amin ko.
Adrian smiled and tapped my shoulder. "Don't worry, I am here. Nangako ako kay Tita Jade na hindi ko siya pababayaan. Plus I promised your mom that I will keep an eye on you and your little montgomery. I don't break my promises, Kath."
"I know. I know. Thank you, Ad."
He shrugged. "What bestfriends are for?"
Itinuro niya ang pintuan at tumango naman ako. Pinanuod ko siyang lumabas bago ako umupo sa sofa sa gilid ng hospital bed.
I sighed and looked back again at Carl. Nakatingin lamang siya kay Carlisle. Nakaupo ito sa kanyang tabi at parang walang balak gumalaw mula roon. His eyes are teary while looking at our son and I can't help but feel more guilty.
Napasandal ako sa sofa at pinanuod ang mag-ama ko. Kung titignan, sa sobrang pagkakamukha nila, parang nakatingin lamang si Carl sa younger version niya. They look so alike, pati na rin ang kanilang ugali.
Ang daming nangyari lalo na sa pagitan naming dalawa pero kahit gaano kasakit ang lahat, wala akong pinagsisisihan. I am happy that my heart found him. He will be forever my greatest gift.
