MONTGOMERY 6 : Take A Chance

Page 42

Kath's reason

"Dinner? Mamaya?"

Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi upang pigilan ang ngiting gustong kumubli sa aking labi. Bahagya kong nilaro ang lapis na hawak ko habang pinapakinggan ang mabagal niyang pag-hinga sa kabilang linya.

I looked up to check the clock. It's already five o'clock in the evening.

"Hmmm, okay. Later? At seven or eight?" I said while nodding.

"Seven." Agap niyang sabi.

Marahan akong natawa sa narinig na pagkataranta niya. Ano kayang meron? This is so not Carl James Montgomery.

"Okay. Okay. Noted." Saad ko. "See you at—"

"I'll just go to the hospital, ako mismo ang susundo sa'yo." Pag-putol niya sa dapat kong sasabihin.

Ang mga salitang dapat na sasabihin ko ay tila nag-laho sa hangin. Napasandal ako sa aking swivel chair at ginalaw-galaw 'yon upang mag-isip ng dapat na sasabihin.

I don't want to end the call yet.

But I have work...

Ever since that night I told him about my honest feelings for him... mas naging malapit pa kami sa isa't isa. He's always there, he never fails to make me feel that I have him each day, every day of my life.

Ganito pala ang pakiramdam ng may aabangan sa bawat araw. The amazing thing is that even though I see him everyday. My heart still misses him every second, always.

"I miss you..." he whispered.

His voice sounded so unguarded. Tila nagpakawala siya ng salitang gustong gusto niyang sabihin kanina pa.

I heard him sigh.

I smiled more, ngumiti ako na para bang nakikita niya ako.

"I miss you too..." bulong ko rin.

Katahimikan ang pumaibabaw sa pagitan namin dalawa. Walang nag-sasalita pero hindi namin binaba ang tawag. Pinakiramdaman lamang namin ang isa't isa.

Days went by just like that. He became part of my world as I became part of his. We always make sure that we will have the time to see each other each day. Kahit gaano pa ka-busy ang isa, pupuntahan ng isa. Kung sabay kaming abala sa mga gawain, we will call each other sometimes and work as if we are together.

Pareho kaming puno ng dedikasyon sa aming mga trabaho pero masaya ako na hindi hadlang 'yon sa amin.

Kung tutuusin, mas naging maayos ang aking trabaho. I never felt tired since we became what we are now.

Pure bliss.

Sobrang ganda ng nangyayari sa amin na kahit may takot sa puso ko na mawala lahat ng 'to, mas nangingibabaw pa rin ang paniniwala ko na baka ito na ang hinihintay kong kasiyahan.

That's why when I told him that I am ready for something new, that I am now ready to be officially his— pinanghawakan ko sa puso ko na aalagaan ko siya, ang meron kami at buong puso ko siyang mamahalin kahit gaano pa kalayo ang marating 'non.

I will protect him, I will always make sure that my love for him will win any doubt I have.

"Carl, this time... officially... I am ready to be yours."

Kita ko na natigilan siya sa pag-inom ng kanyang inumin dahil sa narinig mula sa akin. Bakas sa kanyang mukha ang pagkabigla dahil hindi niya inaasahan ito.