MONTGOMERY 6 : Take A Chance

Page 35

Hi Inspirados! It has been a while! I know, medyo natagalan ang update ko. Sadly, I'll be going back to school next week, so I've been busy preparing for go-back-to-school stuff. I am not promising anything except that I will try my best to write as much as I can. Please bear with me? Hindi ko 'to kaya mag isa kung wala ang suporta niyo kaya kapit lang ha? Mahal na mahal ko kayo.

Choosing him

Dati ang hinihiling ko lang ay maging maayos ang pamilyang pinili kong protektahan. I only hoped for my mom's happiness and my son's safety. Kahit kailan naman ay hindi ako humiling para sa pansarili kong kasiyahan.

Ngayon lang...

Ngayon ko lang ginusto na maging masaya para sa sarili ko. Ngayon ko lang pinili ang sarili ko pero kalakip 'non ay ang piliin din ang daan papunta kay Carl.

Because he is my happiness.

Bawat sakit, bawat sugat... nag-hihilom tuwing nakikita ko siya.

Am I too selfish to pick him?

Kahit na alam kong hanggang hindi pa tapos ang laban, kahit na alam kong pwede siyang gamitin bilang kahinaan ko, kakayanin ko ba na ilagay siya sa kapahamakan?

"I knocked on your door.... what are you doing here?"

Natigilan ako sa pag-iisip nang marinig ko ang boses ng taong laman ng isipan ko.

Looking at the sky, I felt him walked closer and placed a jacket over my shoulders. Mula sa malamig na ihip ng hangin ay unti-unti itong nag-laho dahil sa proteksyon ng jacket niya pero mas lalo pa itong nag-laho nang maramdaman ko ang bisig niyang pumaikot sa aking bewang.

I felt his chest on my back and he embraced me like it was what he hoped for a very long time. I felt safe and calm in his arms.

Feeling his embrace, his warmth, his care and his love will be a dream that I will never wish to escaped from.

"I can't sleep..." tugon ko.

Muli akong tumingin sa langit habang ang mga kamay kong nakahawak sa railings ay naglakas loob na abutin ang kanyang braso. Hinawakan ko iyon at marahang hinaplos.

"Ikaw? Bakit gising ka pa?" Tanong ko.

Naramdaman ko ang pag-iling niya at ang pag-hilig ng kanyang ulo sa aking ulo.

"Hindi rin ako makatulog."

"Bakit naman?"

Humigpit ang yakap niya sa akin at isang buntong-hininga ang kumawala sa kanya.

"Knowing that you're here and you're staying next door from my room will never make me sleep, love."

Sumilay ang ngiti sa aking labi.

"Ewan ko ba sa'yo, ikaw daw ang nag desisyon na matutulog ang mga babae sa iisang kwarto at ang mga lalaki naman sa isa. We are with married couples already, ang harsh ng ginawa mong pag hihiwalay sa kanila."

"But we're not married." Maagap niyang sabi.

I stopped from what he said.

Naramdaman ko ang pag hampas ng puso ko. Ang daming emosyon ang lumukob sa akin. Parang kakainin ako ng mga salitang lumabas sa bibig niya.

Kung hindi ako umalis noon... ano na kaya kami ngayon?

Iisa na kaya kami?

"Ano naman koneksyon 'non?" Pag-subok kong pag bibigay linaw sa sinabi niya.

"Maiinggit lang ako sa kanila. They will be sleeping with their wives, they will wake up beside them. Tapos ako? Mag-isa? I won't allow that. Kahit pa mag tantrums si Markus buong gabi, hindi ko sila pag bibigyan."