MONTGOMERY 6 : Take A Chance

Page 21

Hi to Patricia Ante! I'm so proud of you, continue reaching your dreams, I will always be right behind you! Thank you for loving me and my stories. Thank you for being part of my family here in Wattpad.

The change

Love is something I yearned for.

Not receiving it from the people I expect to give me love is painful yet tiring at the same time. That's why I stopped, I prevented myself from expecting because I know... they will all leave me.

That's how my life goes...

Kung hindi sila ang aalis, siguradong ako ang aalis.

Am I bound to be like this forever?

Will all the people I love and care for find their way to leave me? Will I be forced to leave the people who are ready to give me love?

For the past years, I kept asking this questions but now, I know I won't be alone anymore... because I have someone that is from me.

Marahan akong pumikit at hinayaang lumandas ang aking mga luha. Pang ilang luha ko na ba ito sa apat na taong lumipas?  Pang ilang hikbi ko na ba ito?

Napahawak ako sa aking puso habang pinapakiramdaman ang ihip ng hangin. Naramdaman ko ang pag-kirot 'non at ang kagustuhan nitong kumawala at bumalik sa taong nag mamayari sa kanya.

Today is one of the days where in I misses him so much.

Sobra-sobra na parang ikamamatay ko kapag hindi ko siya nakita pero alam kong hanggang dito lang. Bukas, gigising na naman ako na wala siya, susubukan na gawing normal ang araw, susubukan na tanggapin na pinili ko 'to at kailangan kong panindigan ang mga desisyon ko.

"Malamig dito, Kath. Pumasok ka na sa loob." Puno ng pag-aalalang saad ni Georgina.

Umiling ako at niyakap lamang ang aking sarili. Isang hikbi ang kumawala sa akin habang unti-unting minumulat ang mga mata ko para pagmasdan ang langit.

"Please naman, Kath. Makinig ka naman sa akin." Aniya.

Muli akong umiling at hindi inalis ang mga mata sa nagkikintabang bituin.

"Let me be for a while, G. Alam mo naman na dito ko lang pwedeng gawin 'to. I won't run back to him... I won't, I just need to let it out because I might lose my mind if I don't." I painfully said.

Naramdaman ko ang pag-lapit sa akin ng kaibigan ko at mabilis niya akong hinila para mayakap. Mas lalo akong napahikbi dahil doon, napahawak ako sa puso ko na para bang sa pag-lapat ng kamay ko roon ay mawawaksi lahat ng sakit.

I feel like whenever I feel my heart, it is him... who's with me.

"Why don't you go back? Kung nahihirapan ka ng ganito... bakit hindi ka bumalik?"

Umiling ako at napahagulgol.

"Hindi pwede, alam mo naman 'yon diba? Maraming masasaktan. Maraming magugulo. I need to protect my family, I need to protect the people I love."

"Hindi ba siya kasama sa pamilya mo? Hindi mo ba siya mahal? Isn't he the one who gave you family?"

I can hear frustration from her voice but I remained silent. I painfully smiled before I seperated myself from her hug. Pinunasan ko ang mga luha ko at muling naramdaman ang malamig na ihip ng hangin.

Bahagyang nahipan ang buhok ko na mabilis naman niyang inayos. Hindi ko mapigilang maalala ang taong pinakamamahal ko sa ginawang aksyon ni Georgina.

"What are you doing?" Gulat kong tanong kay Carl dahil sa ginawa niyang pag-hawak sa buhok ko.

Inilagay niya iyon sa likuran ng aking tainga na naging dahilan ng pag-init ng pisngi ko.