Boyfriend,not Best friend

46

ZAWGYI

ဘတ္ခ္ဟၽြန္းက ၾကမ္းျပင္ထက္ က်ကြဲသြားတဲ့ ဖန္ခြက္အပိုင္းအစေတြကို သတိလက္လြက္ေငးေနမိတယ္။

အမွတ္ရဖြယ္ ပုံရိပ္ေတြဟာ ဖန္ကြဲစအစိတ္အပိုင္းေတြထက္ တျဖည္းျဖည္းထင္ဟပ္လာတယ္။ ေက်ာင္းသြားခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္သူေက်ာင္းအ‌ရင္‌ေရာက္လဲဆိုၿပီး စက္ဘီးၿပိဳင္နင္းခဲ့တဲ့ ပုံရိပ္ေတြ၊ ညေနခင္းအိမ္ျပန္လမ္းထက္မွာ စက္ဘီးကိုယ္စီနင္းလို႔ ျပဳံးရယ္ေနခဲ့ၾကတဲ့ ပုံရိပ္ေတြ၊ စာသင္စာျပေပးခ်ိန္‌မွာ ေပါက္တတ္ကရ စေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကတဲ့ ပုံရိပ္ေတြ...အကုန္လုံးမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အတူတူ ရယ္ေမာေနခဲ့ၾကတယ္။

ေရာေႏွာေနတဲ့ ပုံရိပ္ေတြက သူထားရစ္ခံခဲ့ရတဲ့ အရင္ဘဝကလား၊ အခုလက္ရွိဘဝကလားဆိုတာ မခြဲျခားတတ္နိုင္ေအာင္ပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ဖန္တီးခဲ့ၾကတဲ့ အမွတ္တရေပါင္းမ်ားစြာက အရင္ကေရာ၊ အခုေရာ မေရမတြက္နိုင္ေအာင္ မ်ားျပားျဖစ္တည္ေနခဲ့ရင္း အမွတ္တရေတြ ထပ္တူညီခဲ့ၾကတယ္။

ဒါေပမဲ့ အမွတ္တရအားလုံးဟာ အေကာင္းတိုင္းျပန္ဆက္လို႔မရေတာ့ေအာင္ တစစီျပန႔္က်ဲေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဖန္ခြက္အပိုင္းအစေတြထက္ ပုံရိပ္ထင္ဟပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ ျပန္လည္ေကာက္ယူစုစည္းဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့အထိ။

တကယ္လို႔ သူသာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့စည္းကို မခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ရင္ အရင္ဘဝမွာလည္း အခုလိုမ်ိဳးပဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူရွိေနခဲ့ၾကၿပီး ဒီ့ထက္ပိုမ်ားတဲ့ အမွတ္တရေတြကို အတူဖန္တီးနိုင္ခဲ့ၾကမွာ။

"‌ငါ ဘာေတြ လုပ္ေနမိတာလဲ"

အရင္အတိုင္း ျပန္မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့ ဖန္ခြက္ေလးက ငိုေႂကြးတယ္။
ခုနကအထိ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ တစ္ထည္ၿပီးတစ္ထည္ ေရြးထုတ္ထားတဲ့ အဝတ္အစားေတြက ခုတင္ထက္မွာ ပြရႈပ္လို႔၊ အဝတ္ပုံဆီက ေလွာင္ရယ္သံသဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။

သူက အတိတ္လမ္းကို အမွတ္သညႇာမရွိစြာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ေလၽွာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနမိျပန္ၿပီ။

ဖုန္းထဲမွာ နာမည္တစ္ခုကို အသည္းအသန္လိုက္ရွာေနတဲ့ မ်က္ဝန္း‌ေတြက တုန္ရီေနခဲ့သလို လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း တုန္ယင္ေနခဲ့တယ္။