Boyfriend,not Best friend

04

ZAWGYI

ခ်န္ေယာလ္က ကိုးႏွစ္သားအရြယ္မွာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ အသားက်ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ သူ႔ရဲ့လူႀကီးဆန္တဲ့စကားေတြ ထြက္မလာေအာင္ ထိန္းရတာကလြဲရင္ က်န္တာအကုန္အဆင္ေျပခဲ့တယ္။ ခ်န္ေယာလ္က ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္တယ္။ ကံတရားက ခ်မွတ္ေပးထားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ သူက က်က်နနေလၽွာက္လွမ္းတတ္တယ္။ ေနရာတစ္ေနရာ၊ အရြယ္တစ္ခုမွာ အသားက်ဖို႔ဟာ ခ်န္ေယာလ္အတြက္ ခက္ခဲတဲ့လုပ္ငန္းစဥ္မဟုတ္ခဲ့ဘူး။

မနက္ဆို ေမေမလာႏွိုးတဲ့အခ်ိန္ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ မ်က္လုံးဖြင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ေမေမက ခ်န္ေယာလ္နဖူးေလးကို အနမ္းဖြဖြေပးမွ အိပ္ရာေပၚက ဆင္းတယ္။ ၿပီးရင္ ေရခ်ိဳး၊ အ၀တ္လဲ၊ မနက္စာစားၿပီး ေက်ာင္းကို ‌သြားတယ္။ ေက်ာင္းက တစ္ရပ္ကြက္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ လမ္းမွာ တစ္အိမ္ဝင္တစ္အိမ္ထြက္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေခၚတယ္။ တစ္ရပ္ကြက္လုံးက မူလတန္းကေလးေတြအကုန္ ခ်န္ေယာလ္သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ။ လူခ်စ္လူခင္‌မ်ားလြန္းလွတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ေလးေပါ့။

ေက်ာင္းသြားတဲ့ ခ်န္ေယာလ္တို႔အုပ္စုက လူေတာင့္တယ္။ ခ်န္ေယာလ္မွာ သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ ေဘာလုံးကန္တဲ့အုပ္စု၊ ေက်ာင္းအတူသြားတဲ့ အုပ္စု၊ အတန္းတူသူငယ္ခ်င္းအုပ္စု၊ ေက်ာင္းအႏုပညာကလပ္က အဖြဲ႕၀င္အုပ္စု စသျဖင့္မ်ိဳးစုံပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီသူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေတြထဲမွာ ဘတ္ဟၽြန္းကေတာ့ ဘယ္အုပ္စုမွာမွ ပါမေနပါဘူး။

'သူငယ္ခ်င္းလုပ္ၾကရေအာင္'လို႔ ပထမဆုံးေက်ာင္းတက္ရက္မွာ မိတ္ဆက္သြားတဲ့ ဘတ္ဟၽြန္းက ေက်ာင္းတက္ၿပီးလို႔ သုံးပတ္ၾကာတဲ့အထိ တစ္ေယာက္တည္းပဲ။ ဒီလိုဆိုလို႔ ဘတ္ဟၽြန္းကို တစ္တန္းလုံးက ပယ္ထားၾကတာလားလို႔ ထင္ေနရင္ အႀကီးအက်ယ္မွားမွာပါ။ ဘတ္ဟၽြန္းကိုယ္တိုင္ကိုက သူငယ္ခ်င္းလိုခ်င္ေပမဲ့ တစ္ေယာက္တည္း တသီးတသန႔္ေနရတာကို ပိုႀကိဳက္တဲ့သူျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအေၾကာင္းရင္းမွန္ကိုေတာ့ ခ်န္ေယာလ္တစ္ေယာက္ပဲ သိပါတယ္။

တျခားအတန္းသားေတြအျမင္မွာေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းက တစ္ေယာက္တည္း ဘ၀င္ျမင့္ၿပီး မာနတံခြန္လႊင့္ထူေနသူပါတဲ့။ စာသင္ႏွစ္ရဲ့ ပထမဆုံးစာေမးပြဲရလဒ္ထြက္လာၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အတန္းသားေတြရဲ့ ဘတ္ဟၽြန္းအေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္က ပိုခိုင္မာသြားခဲ့တယ္။ ဘတ္ဟၽြန္းက တစ္ခန္းလုံးမွာ အမွတ္အမ်ားဆုံးရ႐ုံမက တစ္ေက်ာင္းလုံးမွာပါ အမွတ္အျမင့္ဆုံးတဲ့။ အရင္ဘ၀က ဘတ္ဟၽြန္း ဘယ္ေလာက္ထိ စာေတာ္လဲဆိုတာကို သိထားတဲ့ ခ်န္ေယာလ္အတြက္ေတာ့ ဒီကိစၥက မထူးဆန္းပါဘူး။ ဘတ္ဟၽြန္းက ေနာက္လည္း ဒီ့ထက္ ပိုေတာ္လာဦးမွာဆိုတာ သူသိေနၿပီးသားပဲ။