Boyfriend,not Best friend

07

ZAWGYI

ဒီေန႔အတြက္ ခ်န္ေယာလ္ရဲ့ႏွိုးစက္က ေမေမမဟုတ္ဘဲ ဘတ္ဟၽြန္းေမေမရဲ့အသံျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

"သားႀကီးက တကၠသိုလ္၀င္တန္း‌စာေမးပြဲရွိေတာ့ အတူသြားေနေပးမလို႔ အစ္မရယ္၊ ဟိုမွာက သူ႔အဘြားပဲ ရွိတာဆိုေတာ့ေလ"

"ရပါတယ္၊ ဘတ္ဟၽြန္းေလးကို စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႔သာ ထားခဲ့လိုက္ပါ"

"ေက်းဇူးပါပဲ အစ္မရယ္"

အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ၾကားလိုက္ရေပမဲ့ အေၾကာင္းအရာကိုေတာ့ ခ်န္ေယာလ္ေသခ်ာသိလိုက္ပါတယ္။

ဘတ္ဟၽြန္းထက္ အသက္ဆယ္ႏွစ္နီးပါးႀကီးတဲ့အစ္ကိုက ဆိုးလ္မွာ အထက္တန္းတက္ေနၿပီး မၾကာခင္ အေရးႀကီးတဲ့တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္စာေမးပြဲေျဖရေတာ့မွာျဖစ္လို႔ ဘတ္ဟၽြန္းေမေမက အတူသြားေနေပးမွာျဖစ္တယ္။ ဘတ္ဟၽြန္းအေဖကလည္း အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ခရီးထြက္ေနတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိၿပီျဖစ္လို႔ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘတ္ဟၽြန္းကို အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းထားခဲ့ရမွာ စိတ္မခ်ပုံပါပဲ။

ခ်န္ေယာလ္ အိပ္ခန္းထဲကထြက္လာတဲ့အခါ ဘတ္ဟၽြန္းေမေမက ၿခံေရွ႕မွာ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ၿပီးေမေမကေတာ့ ၿခံတံခါး၀အထိ လိုက္ပို႔ေနတယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းက အျပာေရာင္လြယ္အိတ္ေလးလြယ္ၿပီး ေဘးမွာ အိတ္တစ္လုံးခ်လို႔ သူ႔ေမေမကို လိုက္ၾကည့္ေနတယ္။

"ဘတ္ဟၽြန္း"

သူ ေခၚလိုက္ေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းက လွည့္ၾကည့္တယ္။ ဖ်တ္ခနဲၾကည့္လိုက္မိတဲ့မ်က္၀န္းအိမ္မွာ အရည္စက္ကေလးေတြ ရစ္သီေနမွန္း ခ်န္ေယာလ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

"အခုမွ နိုးတာလား"

"အင္း"

"ငါ ဒီရက္ပိုင္း မင္းနဲ႔တူတူေနမယ္ေနာ္"

ဘတ္ဟၽြန္းက သူ႔ေဘးကအိတ္ကို လက္ညႇိုးထိုးၿပီး ခ်န္ေယာလ္ကို ရယ္ျပတယ္။

ဘတ္ဟၽြန္းရဲ့(၉)ႏွစ္ေက်ာ္ (၁၀)ႏွစ္မျပည့္ေသးတဲ့အရြယ္ေလးက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းမွန္း ခ်န္ေယာလ္ အရင္ကသတိမထားမိခဲ့ဘူး။

အဲ့ဒီေန႔ကစၿပီး နံနက္ပိုင္းေက်ာင္းသြားခ်ိန္က်ရင္ ခ်န္ေယာလ္က ဘတ္ဟၽြန္းအိမ္ေရွ႕မွာ သြားေစာင့္‌စရာမလိုေတာ့ဘူး။ အိမ္ျပန္ရင္လည္း ဘတ္ဟၽြန္းက ခ်န္ေယာလ္တို႔မိဘေတြဆိုင္ကို လိုက္လာၿပီးမွ ျပန္စရာမလိုေတာ့ဘူး။