ZAWGYI
"ကလင္!ကလင္!"
စက္ဘီးသံက ခ်န္ေယာလ္အိမ္ေရွ႕က လာတယ္။
"ခ်န္ေယာလ္၊ မၿပီးေသးဘူးလား"
"ျမန္ျမန္ထြက္လာေတာ့ "
ၿခံေရွ႕က ဘတ္ဟၽြန္းအသံက အိမ္သာထဲေရာက္ေနတဲ့ ခ်န္ေယာလ္ၾကားရတဲ့အထိက်ယ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္သလို နား၀င္ဆိုးတဲ့အသံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သီခ်င္းကိုပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္သီဆိုနိုင္သူတစ္ေယာက္ အျမင့္သံေတြဆိုလိုက္သလိုမ်ိဳး လွလွပပၾကားရတာမို႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြက ဘာမွထြက္မေျပာတာေနမယ္။
"ပထမဆုံးေက်ာင္းတက္ရက္မွာ ငါတို႔ေနာက္က်ေနၿပီ"
ဘတ္ဟၽြန္းက ထပ္ေအာ္ေတာ့ ခ်န္ေယာလ္ကိစၥရွင္းၿပီး ျမန္ျမန္ထြက္လာရတယ္။
ၿခံေရွ႕မွာ ဘတ္ဟၽြန္းက စက္ဘီးေလးနဲ႔ ေစာင့္ေနတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္ကမွ ဘတ္ဟၽြန္းက စက္ဘီးတစ္စီးဝယ္ခဲ့တာ။ အခုဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စက္ဘီးတစ္စီးတည္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းသြား၊ေက်ာင္းျပန္လမ္းေတြကေတာ့ တူညီဆဲပါပဲ။
"နားညီးလိုက္တာ၊ မနက္ေစာေစာစီးစီးႀကီး ေလၽွာက္ေအာ္ေနတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြကို အားမနာဘူးလား"
ခ်န္ေယာလ္က ဘတ္ဟၽြန္းကို စေနာက္ေျပာလိုက္ၿပီး စက္ဘီးေထာက္ကို ျဖဳတ္တယ္။
"မင္းက ၾကာေနတာကိုး၊ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ ဆယ္မိနစ္ပဲလိုေတာ့တယ္သိလား"
ဘတ္ဟၽြန္းက သူ႔ဘယ္လက္ကို ခ်န္ေယာလ္ေရွ႕ထိုးေပးၿပီး နာရီၾကည့္ခိုင္းတယ္။
"ေသၿပီ၊ ငါတို႔တကယ္ေနာက္က်ေနၿပီပဲ"
ခ်န္ေယာလ္က သူ႔စက္ဘီးကို အျမန္တက္လိုက္တယ္။
"ေက်ာင္းကို ဘယ္သူအရင္ေရာက္လဲၿပိဳင္မလား"
"စိန္လိုက္ေလ"
ဘတ္ဟၽြန္းက ခ်န္ေယာလ္ရဲ့စိန္ေခၚမႈကို မျငင္းတဲ့အေၾကာင္း စက္ဘီးကို ဦးေအာင္နင္းျခင္းနဲ႔သက္ေသျပလိုက္တယ္။
"ေျဗာင္ဘတ္ဟၽြန္း၊ စၿပီလို႔ မေအာ္ရေသးဘူးေလ၊ မင္းက အရင္ထြက္သြားလို႔ရမလား၊ စည္းေဖာက္တယ္"
YOU ARE READING
Boyfriend,not Best friend
Fanfiction𝑳𝒆𝒕'𝒔 𝒈𝒓𝒐𝒘 𝒐𝒍𝒅 𝒕𝒐𝒈𝒆𝒕𝒉𝒆𝒓. ❣️ChanYeol×BaekHyun❣️ {Zawgyi+Unicode}
