Boyfriend,not Best friend

06

ZAWGYI

ခ်န္ေယာလ္နဲ႔ဘတ္ဟၽြန္းရဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းတက္ရက္ေတြက ေဆာင္းဦးရာသီလိုမ်ိဳး ေအးခ်မ္းၿပီး ရိုးရွင္းတယ္။ မနက္ခင္းေတြမွာ ေက်ာင္းအတူသြားတယ္။

ေက်ာင္းမွာဆို ဘတ္ဟၽြန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျမဲတမ္းေရာေႏွာေလ့မရွိဘဲ သီးသန႔္ေနတတ္ေပမဲ့ အခ်င္းခ်င္းစေနာက္စကားေျပာ၊ ေဆာ့ကစားေနခ်ိန္ၾကရင္ေတာ့တစ္ေယာက္တည္းရယ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတတ္ျပန္ေရာ။

အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြမွာ ခ်န္ေယာလ္ကလည္း တစ္‌ေန႔တစ္မ်ိဳးမရိုးရေအာင္ ေပ်ာ္တယ္။ စာႀကိဳးစားတဲ့ ဘတ္ဟၽြန္းကို ေနာက္ဆုံးတန္းစားပြဲခုံကေန သူ႔စားပြဲနဲ႔ ေနရာလဲေပးလိုက္တာ စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ ဘတ္ဟၽြန္းကို ခိုးၾကည့္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ႏွစ္နည္းနည္းၾကာရင္ ဘတ္ဟၽြန္းရဲ့မ်က္ႏွာထက္မွာ ေနရာယူလာေတာ့မယ့္ အနက္ေရာက္မ်က္မွန္ကိုင္းရဲ့‌ ‌ေႏွာင့္ယွက္မႈကို နည္းနည္းေလးေနာက္က်ေစလိုတဲ့ ေစတနာလည္း ပါေသးတယ္။

ညေနဘက္ဆိုရင္ သူတို႔ေဘာလုံးကန္ၿပီးမွ အိမ္ျပန္ၾကတယ္။ အိမ္ျပန္တယ္ဆိုေပမဲ့ တကယ္က ခ်န္ေယာလ္တို႔ဆိုင္ကို ဘတ္ဟၽြန္းလိုက္လာတာျဖစ္တယ္။ ဘတ္ဟၽြန္းမိဘေတြ အလုပ္ကျပန္လာတဲ့အထိ ဘတ္ဟၽြန္းက ခ်န္ေယာလ္နဲ႔ စာအတူလုပ္တယ္၊ စာဖတ္တယ္၊တစ္ခါတေလ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေဆာ့တယ္။ ေန႔ရက္တိုင္းက ထပ္တူက်တဲ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ လည္ပတ္ေနေပမဲ့ ခ်န္‌ေယာလ္အတြက္ ရိုးအီသြားတာမ်ိဳးမရွိဘူး။

အခုလည္း ဆိုင္ရဲ့ အေနာက္ဘက္အခန္းထဲမွာ ခ်န္ေယာလ္နဲ႔ဘတ္ဟၽြန္း စာအတူလုပ္ေနၾကတယ္။ သမရိုးက်လည္ပတ္ေနတဲ့ ဒီရက္ပိုင္း‌ေတြမွာ သိသိသာသာ‌ေျပာင္းလဲမႈကေတာ့ ဘတ္ဟၽြန္းရဲ့ လည္ပင္းမွာ အနီေရာင္မာဖလာေလးတစ္ထည္ရွိလာျခင္းပဲျဖစ္တယ္။

အေအးဒဏ္သိပ္မခံနိုင္တဲ့ဘတ္ဟၽြန္းက အပူေပးထားတဲ့အခန္းထဲမွာ ရွိေနတာေတာင္ မာဖလာေလးပတ္ထားရင္း ႏွာရည္တရႈံ႔ရႈံ႔နဲ႔ သူ႔ကိုစာရွင္းျပေနတယ္။

အသက္ခုနစ္ဆယ္အရြယ္သူက အထက္တန္းရဲ့ သခၤ်ာလိုမ်ိဳး ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနတဲ့စာေတြကိုသာ မမွတ္မိရင္ မမွတ္မိေတာ့မယ္။ မူလတန္းသင္ခန္းစာေတြကိုေတာ့ သူေသခ်ာလိုက္နိုင္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ နားလည္လာတဲ့ 'သူမ်ားကို စာရွင္းျပရင္ ကိုယ္က စာပိုမွတ္မိတယ္'ဆိုတဲ့ နိယာမေၾကာင့္ ဘတ္ဟၽြန္းတစ္ေယာက္ စာပိုရေစဖို႔အတြက္ သူက ဘတ္ဟၽြန္းကို စာရွင္းျပခိုင္းျခင္းပဲျဖစ္တယ္။