Boyfriend,not Best friend

27

ZAWGYI

ဒီ‌ေန႔ ေနမထြက္ခင္ကတည္းက မိုးတဖြဲဖြဲရြာေနတယ္။

အိပ္မေပ်ာ္နိုင္တဲ့ခ်န္‌ေယာလ္က ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္ထဲက နိုးေနႏွင့္ၿပီး ဓာတ္မီးေလးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔သီခ်င္းေရးေနခဲ့တယ္။ အခန္းမီးပိတ္ၿပီး အကုန္လုံးအိပ္ေမာက်ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက တစ္ေယာက္တည္းတစ္ကမၻာလုပ္လို႔ရေနခဲ့တာေၾကာင့္ ႏွစ္ထပ္ခုတင္ရဲ့အေပၚထပ္မွာ ေနရာယူခဲ့တာကို ကံေကာင္းတယ္လို႔ ခ်န္ေယာလ္ေတြးမိတယ္။

သူေရးလက္စသီခ်င္းေလးက အဆုံးသတ္ခါနီးေနၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခုခုလိုအပ္ေနေသးသလို ခံစားေနရတယ္။ ဘယ္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ သူ႔ကို သီခ်င္းဘယ္ေန႔အၿပီးသတ္ရမယ္ဆိုၿပီး လာသတ္မွတ္မထားေပမဲ့ ခ်န္ေယာလ္ကေတာ့ သီခ်င္းေလးကို အေကာင္းဆုံးအဆုံးသတ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ ညအိပ္မေပ်ာ္နိုင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒါကို ဘတ္ဟၽြန္းဆီက သြယ္ဝိုက္ၿပီးရလာတဲ့ အိပ္ပ်က္ညပဲလို႔ေတြးမိေတာ့ ခ်န္ေယာလ္က မဆီမဆိုင္ၾကည္ႏူးမိတယ္။

ခါတိုင္းဆို ဂစ္တာေခါက္ၿပီး သီခ်င္းေရးေပမဲ့ အခုေတာ့ လူအိပ္ေနခ်ိန္မို႔ ခ်န္ေယာလ္က ေရးထားၿပီးသားသီခ်င္းစာရြက္ကိုပဲ ‌ထပ္ခါတလဲလဲျပန္ဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။

"ခ်န္ေယာလ္...နိုးေနတာလား"

သီခ်င္းထဲအာ႐ုံစိုက္ထားတုန္း ေဘးကေန ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံ။

"ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ"

မ်က္လုံးေလးမပြင့္တပြင့္နဲ႔ ခ်န္ေယာလ္ရဲ့ေအာက္ခုတင္ကေနထလာတဲ့ဘတ္ဟၽြန္းက ဓာတ္မီးေရာင္ေၾကာင့္ ခ်န္ေယာလ္အနားေရာက္လာတယ္။

"ဘာမွမလုပ္ပါဘူး"

ဓာတ္မီးရဲ့ အလင္းေရာင္ေသးေသးေလးကလြဲရင္ ေမွာင္မဲေနတဲ့အခန္းထဲမွာ သူ႔ရဲ့သီခ်င္းစာရြက္ေလးကို အိပ္ခ်င္မူးတူးထလာတဲ့ဘတ္ဟၽြန္းတစ္‌ေယာက္ သတိထားမိမွာမဟုတ္ေပမဲ့ ခ်န္ေယာလ္ကေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ဂိတ္ဆုံးေရာက္ၿပီး သီခ်င္းစာရြက္ကို ေစာင္ေအာက္မွာအျမန္ဖြက္လိုက္မိတယ္။

"ဒီေန႔ၿပိဳင္ပြဲေန႔မို႔လို႔ထင္တယ္၊ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး အေစာႀကီးနိုးေနတယ္"