Boyfriend,not Best friend

33

ZAWGYI

ခ်န္ေယာလ္ဟာ ဘတ္ဟၽြန္းကို စေတြ႕ခဲ့တဲ့ အခိုက္အတန႔္ေလးကို မမွတ္မိ‌ေတာ့တဲ့အခ်ိန္က်ရင္ သူ႔ဘ၀ရဲ့အခ်စ္ဦးဆိုတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို လုံး၀ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။

အရာအားလုံးမွာ ရပ္တန႔္ပစ္ရမယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုရွိတယ္၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ‌ေသဆုံးခ်ိန္လိုမ်ိဳးေပါ့။

ခ်န္‌ေယာလ္က ဒီသေဘာတရားကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး လက္ခံထားတယ္။ အရာအားလုံးဟာ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္ခ်ိန္တန္ရင္ပ်က္ရမွာ။ ကံတရားကပဲ အရာအားလုံးကို စီမံသြားတယ္။ သူ႔အယူအဆေတြက ကံတရားအေပၚ မွီခိုလြန္းတယ္လို႔ စြပ္စြဲလည္း လက္ခံရမွာပါပဲ။ ေလာကႀကီးက ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့အတိုင္းျဖစ္ေနတာမဟုတ္လို႔ ခ်န္ေယာလ္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲေနတဲ့ ေလာကႀကီးကို အျပစ္မျမင္ဘဲ အရွိကိုအရွိအတိုင္းလက္ခံထားတတ္တယ္။

အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ ဘတ္ဟၽြန္း‌အ‌ေပၚ စတင္ခံစားမိလာတဲ့ ခံစားခ်က္အသစ္အဆန္းကို သူ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လက္မခံနိုင္တဲ့အေတြးမ်ိဳးမဝင္ခဲ့ဘဲ ဘတ္ဟၽြန္းကို ဒီအတိုင္းေလးပဲ တိတ္တခိုးသေဘာက်ေနခဲ့ေပမဲ့ ဖြင့္ေျပာဖို႔ကေတာ့ သူအေၾကာက္ဆုံးအရာေပါ့။ ‌ဖြင့္ေျပာလိုက္လို႔ ေဝးကြာသြားတဲ့သူငယ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးတခ်ိဳ႕ကို အတန္းထဲမွာတင္သူျမင္ဖူးေနခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ သူလည္း ဘတ္ဟၽြန္းကိုဖြင့္ေျပာၿပီးမွ ကံတရားက သူနဲ႔ဘတ္ဟၽြန္းကို ေဝးကြာေစခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္လည္း သူက ျဖစ္လာတဲ့အတိုင္း လက္ခံလိုက္႐ုံကလြဲၿပီး ဘာမွလုပ္နိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

ေက်ာင္းၿပီးသြားလို႔ ဘတ္ဟၽြန္းနဲ႔သူက တကၠသိုလ္တစ္ခုစီ ေရာက္သြားတာကိုလည္း ကံစီမံရာအတိုင္းပဲလို႔ ခ်န္ေယာလ္က လက္ခံခဲ့ျပန္တယ္။ တကၠသိုလ္မတူေတာ့ေပမဲ့ အိမ္ခ်င္းနီးလို႔ အစပိုင္းမွာ သူတို႔ေတြ႕ျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ခ်န္ေယာလ္တို႔မိသားစုက ပိုေကာင္းတဲ့အိမ္ကို ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီး ခ်န္‌ေယာလ္ကလည္း တကၠသိုလ္နဲ႔နီးတဲ့‌ေနရာမွာ အ‌ေဆာင္ေနခဲ့တယ္။ သူတို႔ႏွစ္‌ေယာက္ၾကားက ဆက္ဆံေရးအဆုံးသတ္ရမယ့္အခ်ိန္က တကၠသိုလ္တက္ၿပီးလို႔ တစ္ႏွစ္အၾကာမွာေရာက္လာခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္းအေနေဝးလာတဲ့အခါ စာေတြ အခ်ိန္မွန္ မပို႔ျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဖုန္းမေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ခ်စ္သူရည္းစားေတြက ‌အေနေဝးလာတဲ့အခါ ေသြးေအးသြားတတ္ၾကသလိုမ်ိဳး၊ ႏွစ္ေယာက္အၾကား သူငယ္ခ်င္းဆက္ဆံေရးကလည္း တျဖည္းျဖည္းအေနစိမ္းသြားခဲ့တယ္။ နိုင္ငံျခားထြက္သြားတဲ့မင္ေယာ့နဲ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားခဲ့သလိုမ်ိဳး ဘတ္ဟၽြန္းနဲ႔ခ်န္‌ေယာလ္လည္း အေနေဝးသြားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္သမၽွကိစၥရပ္တိုင္းကို ကံၾကမၼာရဲ့ဇာတ္ဆရာအလိုက်လို႔ ခံယူထားတဲ့ခ်န္ေယာလ္က ဘာဆိုဘာမွအထြန႔္တတ္၊ ေလာဘတက္မေနဘဲ ျဖစ္လာတဲ့အတိုင္းပဲလက္ခံေနခဲ့တာ တကယ္ကိုကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကင္းမဲ့စြာ၊ သူရဲေဘာေၾကာင္စြာနဲ႔။