"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki?
Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durum...
"Çünkü gerçekten sahiplenebilmek için, yakıp yıkmaktan başka bir çare de yoktur. Ve özgürce yaşamaya alışmış toprakları işgal eden biri, eğer o toprakları yakıp yıkmazsa, o topraklar tarafından yakılıp yıkılmayı bekliyor demektir."
Machiavelli - Hükümdar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-*-
Şarkı: Femrez - İz
Dağ evinde 2. gün
Uykudan uyanıyorum. Her taraf buz tutmuş gibi, havadaki soğuk tahammül edilemez bir boyutta. Üzerimde incecik bir gecelik var. O kadar çok üşüyorum ki kemiklerim bile titriyor. Kollarımı kendime sarıp başımı yana çevirdiğimde halının üstünde uyuklayan bir köpek görüyorum. Dobby burada...
"Dobby..."
Ayağa fırlayıp bana doğru koşturmuyor. Neden? Başından akan kanı fark ettiğimde sorumun cevabını alıyorum. Yaralanmış olmalı...
Tedavi... Tedavi etmeliyim...
"Dobby..."
"Dobby iyi," diyor bir adam. "Gittiği yerde daha mutlu, inan bana..."
Oysa ben hayata dair tüm inancımı bir göçmen kuşun kanadına takmıştım. Şimdiyse ölemeyen bir bedende sıkışıp kalmış esir ruhlar gibiyim. Kırılan kanatlardan geriye ne kalır ki?
Yeniden sesleniyorum Dobby'ye... Yeniden, yeniden, yeniden.
Adını her söylediğimde bedeni biraz daha küçülüyor sanki. Sadece bedeni değil, yaşı da küçülüyor. On beş yıllık dostumun giderek gençleşmesini, hantal gövdesinin çocukluğumdaki dinç haline evrilmesini, sonra daha da ufalıp bir yavru köpeğe dönüşmesini izliyorum.
"Elena..." diyerek saçlarımı okşuyor biri. "Yalvarırım ağlama..."
Sesini duyunca Dobby kayboluyor aniden. Gözyaşlarım kayboluyor. Rüyalarım, kayboluyor. Sırılsıklam olmuş kirpiklerimi aralayıp cansız gözlerle etrafa bakınıyorum. Neredeyim? Her yer karanlık...
Sonra bakışlarım başucumda bekleyen adamın gözlerine takılıyor.
Daha da karanlık...
-*-
4. günün sabahı.
"Alparslan," diyor Sümeyra. Yüzünde hülyalı bir sırıtış var. "İsmi Alparslanmış..."
