Przedawnienie

20

Rano Karolinę przytoczyła świadomość, że kompletowała już pierwsze ubranka, a teraz. . . właściwie nie wiedziała co zrobić.
Z trudem wstała z łóżka i dostrzegła skrawek papieru na szafce nocnej.
"Jestem w pracy, spałaś za słodko i nie chciałem cię budzić. Gdyby coś się działo – dzwoń. Kocham Cię.
                                Dawid <3"
Ziembińska wiedziała, że Dawid pisząc „Gdyby coś się działo" miał na myśli to nad czym teraz myślała.
Zeszła do kuchni i otworzyła lodówkę.
O dziwo nie świeciła pustkami, Lipski ewidentnie przygotował dom na jej powrót. Oficjalnie jeszcze tu nie mieszkał, ale oboje wiedzieli, że to kwestia czasu, a raczej przewiezienia rzeczy z apartamentu w centrum stolicy.
– Jak tam? – zagadała Monika, a Ziembińska podskoczyła.
– Boże...chcesz żebym znowu leżała w szpitalu? Tym razem po zawale?
– Ależ skąd, myślę że te tygodniowe wczasy ci wystarczą.
– Wystarczą, nawet nie wiesz jak bardzo.
 
   Lipski był na spotkaniu z inwestorem, którego nazwiska nawet nie zarejestrował. Cały czas myślał o tym, co robi Karolina, nie targnie się na swoje życie, tyle było dla niego oczywiste. Ale co jeśli się mylił? Może teraz siedziała pod prysznicem z żyletką w ręce? Dopiero po chwili uświadomił sobie, że kiedy tylko wyszedł, wysłał tam Kamińską. Jego zmartwieniem wciąż pozostawał rozwalony samochód, sprawcy nie było, samochód wymagał gruntownej naprawy, a on czuł, że Sawicki nie poprzestanie na odebraniu mu dzieci. . .
– Więc? Co pan sądzi?- odezwał się mężczyzna.
– Yyyy. . . słucham?
– Pytam co pan sądzi o ofercie.
– Wie Pan co? Nie za bardzo dzisiaj jestem w stanie się skupić , może umówimy się na inny termin?
– Oczywiście, po tym co się ostatnio działo ma pan prawo mieć gorsze dni.
  Dawid nie musiał pytać skąd mężczyzna wie, wiedzieli wszyscy którzy czytali gazety, te papierowe jak i te internetowe. Na pierwszych stronach były zdjęcia karetki pod biurem, Lipskiego przypominającego widmo i rozwalonego samochodu. Jeden z artykułów podnosił teorie spiskowe, w które nikt nie wierzył.  Ziembińska i Lipski mieli się kiedyś narazić jakimś ludziom, a ci teraz się odpłacali. Nikt nie wiedział, że redaktor nie minął się z prawdą.