Yeşil'in İz'i - (Bitti)

11.Bölüm: 'Seven Gitmez'

Parmak uçlarında yürüyordu Bahar, attığı her adımda da görünürlerde kimselerin olmadığından emin olmak adına sokağı gözlüyordu. Bir bahçe kapısının önünde durdu, son defa çevreye göz gezdirdi, kahvaltı vakitleriydi, sokağa derin bir sessizlik hakimdi.

Alt dudağını ısırıp bahçe kapısını yavaşça itti, şansı yaver gittiği içinde anında açıldı. Bir hırsız sessizliğinde içeri girdi, kenarda ufak bir kulübe vardı. Önüne eğilip elindeki mamayı uzattı, Boncuk göründü.

Mamaya yaklaştığı anda, Bahar kucağına aldı. Arkasına bile bakmadan koşarak önce bahçeden sonra da sokaktan çıktı. Bir diğer sokağa geçtiği anda derin derin bir soluk alıp sırtını duvara dayadı.

Yüzünde ufak bir tebessüm oluştu, artık iki genci yakınlaştıran bir sebep ortadan yok olmuştu, artık Boncuk yanlarında olmayacaktı.

Bakışlarını kaçmak için çırpınan minik kediye çevirdi, elini tüylerinin üzerinde yavaşça gezdirdi. "Artık Zeyno yok, artık başkasına ait olacaksın." Dedi zaferle.

....

Elimde bir mama paketi vardı Zeynep'in, kahvaltı ettiği gibi ayaklanmıştı. İç kapıyı açtı, ayaklarına terlik geçirip kulübeye yaklaştı.

Kulübenin önünde ufak bir kap vardı, mamaları oraya doldururdu. Paketin kapağını açıp kabı doldurdu, gözlerini kulübeye çevirdi. "Boncuk" dedi. Mama kokusu gittiği yada genç kızın sesini duyduğu anda minik kedi, anında kafasını çıkarırdı.

Bekledi Zeynep, kulübenin kapısına bakıyordu. "Boncuk" diye yineleyip biraz daha yanaştı, gözlerini içerisinde gezdirdi, boştu.

"Boncuk" diyerek ayağa kalktı, bahçe oldukça küçüktü, tümünü kontrol etmek için gözleriyle süzmek bile yeterli oluyordu. İki defa bakındı, bahçede yoktu.

Bahçe kapısına yaklaştı, aralayıp kaldırıma geçti. "Boncuk" dedi. Sokağı, durduğu yerde dikkatle süzdü, görünürlerde yoktu. Yüzünde şaşkın bir ifade belirdi, Boncuk pek uzaklaşmazdı.

Esma Nine göründü, kızının kapıya çıktığını görüp merakla yaklaştı. "Zeyno" dedi. Zeynep bakışlarını ona çevirdi, "Boncuk yok nine"

Yaşlı kadının yüzünde ufak bir tebessüm belirdi, bu kedi evin bir diğer üyesiydi yıllardır. Evden bir an bile uzaklaşsa evham yapıp bulmadan rahat etmezlerdi. Yine o anlardan biri olmalıydı.

"Gelecektir kızım birazdan."

Genç kız kafasını olumlu anlamda salladı, daha öncelerinde de gitmiş, çok kısa sürede de geri dönüp kulübesine girmişti. Arkasını dönüp bahçeye girdi, mamayı kaba başına kadar koyup eve yürüdü.

....

Odasındaydı genç kız, pencerenin kenarında oturmuş bahçe kapısını izliyordu. Tamamen açık bırakmıştı, kedisi geldiği anda rahatlıkla girmeliydi. Gökyüzüne bulutlar hakimdi, yağmur çiseliyordu. Gözlerini duvardaki saate çevirdi, saatler hızla geçiyordu.

Derin nefes verip hızla ayağa kalktı, daha fazla bekleyemezdi, sokağa çıkıp aramalıydı. Dolabını açıp ince hırkasını giyindi, saçlarını özensizce açık bırakıp kapşonunu kafasına geçirdi.

Odadan çıktığı anda gözleri ninesiyle buluştu. "Bir yere mi gidiyorsun?"

Zeynep arkasını dönüp kapıyı açtı, "Boncuk'u arayacağım."
"Dönecektir kızım"

Genç kız duymadı, kapının önündeki ayakkabılıktan parmak arası terliklerini çıkardı, yere bıraktığı anda durdu. Hava yağmurlu ve soğuktu, genç adamın da dediği gibi ayakkabılarını giymeliydi. Terlikleri yerine yerleştirip ayakkabılarını indirdi.