Attraction Series 5: Enemies Affection (Completed)

Kabanata 15

Sorry

Patakbo akong naglakad palabas ng building habang pinapalis ang luha sa mata. Napuno ng bulong-bulungan sa paligid ngunit hindi ko na ito pinansin at dire-diretso naglakad hanggang sa makarating sa paradahan ng mga sasakyan.

Alam kong mali ako. Pero hindi ko naman sinasadya ang nangyari. Maingat ako sa bawat galaw ko kaya alam kong pinatid ako at wala naman ibang gagawa kundi si Christine.

Muling pumatak ang luha ko kaya napatingala ako hanggang sa makasakay ng jeep, at laking pasasalamat ko dahil paalis na rin ito.

Kinuha ko ang cellphone sa loob ng bag at in-off iyon. Kanina pa ring ng ring at alam kong si Clyde ang tumatawag.

Wala siyang kasalanan. Pinipigilan niya naman ang mama niya pero nasasaktan ako, nainsulto. Ayokong maging bastos at umalis bigla pero napahiya ako sa harap ni... Clyde.

Nakilala pa nga lang ako bilang secretary halos ipamukha na sa akin ang estado ko sa buhay. Paano pa kaya kapag nalaman niya na binayaran lang ako ni Clyde para magpanggap.

Inayos ko ang sarili dahil naramdaman kong pinagtitinginan ako sa loob ng jeep kaya niyuko ko ang ulo at pilit pinipigilan ang maluha.

Makalipas ang halos kalahating oras ay nakarating na ako sa JRS condo building kaya bago pa man ako umakyat ay dumaan muna ako sa donut store at bumili ng isang box.

"Matutuwa nito si Coco," bulong ko sa sarili.

Ilang linggo na rin ang lumipas kaya miss na miss ko na sila. Alam kong nagtataka si mama dahil wala pa isang buwan pero bahala na.

Hindi ko naman masikmura ang mga natanggap na salita mula sa ina ni Clyde. Lalo na kung doon ako uuwi sa bahay niya na paniguradong nandoon din ang Christine. At baka... mas lalo pa akong mainsulto.

***

Inayos ko ang sarili ko at nagpunas ng mukha gamit nag wipes upang mawala ang bakas na tuyong luha.

Hindi pwedeng mahalata ni mama ang nangyari at hangga't maaari, ayokong madamay sila sa pinasok kong gulo.

Ngumiti-ngiti ako bago kumatok sa pinto kung saan kasalukuyang tumutuloy sila mama.

Kumunot ang noo ko dahil nakailang katok na ako ay wala pa ring nagbubukas. Napayuko ako at dinukot ang duplicate key sa loob ng bag.

Sinutsot ko iyon at maingat na binuksan ang pinto at tahimik na sinara. Nilapag ko sa lamesa at dalang donut bago naglakad patungo sa nag-iisang kwarto.

"Mama? Coco?" tawag ko ngunit walang sumasagot.

Pinihit ko pabukas ang pinto at sumilip sa loob. Napangiti ako ng makitang pareho silang tulog, kahit na magtatanghali na.

Walang ingay kong sinara ang pinto at naglakad patungo sa sofa. Pabagsak akong naupo at diretsong humilata.

Pumatong ang braso ko sa noo at napapikit. Parang ngayon ko lang naramdaman ang pagod sa katawan sa loob ng ilang linggo na pagtatrabaho. Hanggang sa unti-unting tumitiklop ang talukap ng mata ko at tuluyang hinila ng kadiliman.

_____

"Yehey! Donut!"

Naalimpungatan ako dahil sa malakas na pag sigaw ang narinig ko. Dahan-dahan akong nagmulat at napaupo. Nabungaran ko si Coco na hawak-hawak ang isang pirasong donut.

Kusang hunulma ng ngiti ang labi ko at saktong dumako ang tingin sa akin na may ngiti sa kaniyang labi.

"Ate!"