ARCA (ASKIDA)

27. Bölüm

"Onun yüzünden intihar ettim. "

dedi.

          Ona döndüm ve "N-ne? Neden?"dedim. "Okuldaydık ve ben kantindeydim. Sonra o ve arkadaşları geldiler. Tabi hepsi birbirinden iğrenç varlıklar. Neyse işte. Yanındaki kız bir anda kantinde bağırmaya başladı. 'Aaa. Bakın burda kim var. Doruk Kıraç. Kendisi karanlıktan korkuyor. Ve ayrıca geceleri lavabo ihtiyacını yatağında gideriyormuş. 'dedi. Herkes gülmeye başladı. Kendimi hiç o kadar kötü hissetmemiştim. Tabi kısa bir sürede tüm okula yayıldı. Ondan sonra iki hafta okula gitmedim. Hergün farklı bir mazaret uyduruyordum annem ve babama. Sonra mazaretlerim bitince gitmek zorundah kaldım. Tabi beni gördükleri gibi aralarında konuşmaya başlıyorlardı."

         Bir süre durdu ve derin bir nefes aldı. Nasıl insanlardı bunlar. Nasıl bir insanı küçük düşürerekdalga geçerek eğlenebiliyorlardı. Gerçekten midemi bulandırıyordu.

             "Sonra ben bunlara daha fazla dayanamayıp kavga çaıkarttım. Annem, babam ve abilerim çok kızdılar bu seferde. Can abime anlattım olanları. Gidip herkese anlatılacaktı. Ama engel oldum. İnanmazlardı. Abimler inanırdı ama annem ve babam o kıza inanırlardı.

           O sıralar cidden psikolojim alt üst olmuş durumdaydı. Odamda otururken bir anda aklıma geldi. Sanki kendimi kontrol edemiyor gibiydim. Komodinin üstünde bardak vardı. Aldım sonra duvara fırlattım. Sonra cam parçası aldım ve bileklerimi kestim. Sonası zaten yok bende.

              Poyraz abim olmasa ölmüştüm belkide. Sonra psikolojik tedavi görmeye başladım. Başlarda her hafta gidiyordum ama şu an ayda bir gidiyorum. "dedi.

          Sonra bana döndü. "Bunların cezasını sana kesmemiz aptallıktı. Pişman olmam bişey ifade etmicek sanırım."dedi. Ağlıyordu. Yaşadıkları çok kötüydü. Gülümsedim ve "Ya pişmanlığın bIşeyleri değiştirirse?"dedim.

               Kaşlarını çattı ve "Nasıl yani?"dedi. "Bilmem. Belki af çıkar. "dediğimde gülümsemişti.

            "Peki ne zaman?"dedi. "Bilmiyorum. Bakıcaz artık duruma göre. "dedim. "Peki. Hadi o zaman annemlerin yanına giselim merak etmişlerdir."dedi.

             "Yolu biliyorsun dimi?"dedim. "Biliyorum biliyorum. Merak etme. Şu solun sağından gitçez."dedi gülerek. Omzuna vurdum hafifçe ve "Ya dalga geçme. "dedim. "Tamam ya. Bişey demedik."dedi.

             Sonra birlikte geri piknik yaptığımız yere döndük. Poyraz telaşla yanıma geldi ve yüzümü ellerinin arasına aldı. Noluyor be?

Deli herif.

         "Nerdeydin? Çok merak ettim."dedi. Doruğa yanda bakıapa sırıttım ve

"Doruk abimle biraz dolaştık."

"NE! ABİMİ?!!"

Kulağım öldü kesin.

Veeee bölüm bittii.

Nasıldı?

Beğendinizmi?

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Sizi seviyorum.

Görüşmek üzere.