Düş Güzeli

~28~

Okula giderken Nisa bana sımsıkı sarılmış beraber yürüyorduk. Bana bakıp gülümserken ben de gülümsedim. "Seni seviyorum biliyorsun değil mi?" "Biliyorum Barış ve ben de seni çok seviyorum. Hem de dünyadaki her şeyden daha çok." "Her şeyden mi?" Beni başıyla onaylarken derin bir nefes aldım ve gülümsedim. Onun için her şeyden daha değerli olmak bu dünyadaki en büyük başarım olabilirdi. İyi ki vardı. İyi ki benimleydi. "Neden baktın ki öyle?" "Nasıl baktım ki acaba..?" "Aşık gibi..." "Gibisi fazla oldu sanki?" "Bilmem fazla mı oldu acaba?" Nisa'yı tutup sırtını duvara yasladığımda gözlerine baktım uzun uzun.

"On sene sonra... Seninleyim. Evimiz tamamlanmış. Biz tamamlanmışız. Göğsümde yatmışsın. Bedenimde geziniyor ellerin... Nefes alıp verdikçe hissediyorum buradasın. Yanımda kokun benimle. Nefesin tenimde. Sen benimsin. Saçların ıslak ve hafif terli." "Sevişmişiz yani?" Onu başımla onaylarken yüzünü okşadım. "Yirmi sene sonra. Uyanıyorum dünyanın en güzel kokusu odaya yayılırken sen geliyorsun. Sesin çok güzel. Belimi sardığında gülümsüyorum Nisa. Seninleyim. Benimsin. Zaman sana karşı hiç acımasız değil daha da güzelsin. Saçlarımı mı değiştirsem diye düşünüyorsun ama sen hep güzelsin. Ve biz yine sevişiyoruz."

Nisa gülümserken dudağına minik bir öpücük kondurdum ve gülümsedim. "Otuz sene sonra saçlarım beyazlamaya başlamış, huysuz bir adam olmuşum. Eve söylene söylene geliyorum. Mutsuz ve yorgunum. Yorulmuşum belim ağrımış. Eve giriyorum. Sen... Tüm yorgunluğum, huysuzluğum gidiyor. Sen yine güzelsin. Evimiz sen kokuyor, erken gelmişsin işten bizim için güzel bir sofra hazırlamışsın. Gökyüzünü izleyerek birer kadeh içiyoruz. Sonra öpüyorsun beni. Yaşıyorum. Dünyanın tadını çıkarıyorum. Dünyanın tadı dudaklarında." Nisa gülümserken dudaklarına uzun bir öpücük kondurdum ve gülümsedim. "Harika bir tadı var..." "Bak sen..."

"Ve o sabah... Beraber geçirilen onlarca yıl... Birbirimize sımsıkı sarılmışız tüm gece... Yeni bir sabaha uyanamıyoruz. Ama yüzümüz gülüyor. Bu dünyanın tadını çıkarmışız. Birbirimizin kollarında acı çekmeden yerimizi başkasına bırakıyoruz. Aradan milyarlarca yıl da geçse benim yanımda olmanı istiyorum. Sadece bir ömür yetmez. Ölene dek, öldükten sonra hatta rüyalarımda ve rüyalarında... Barış dediğimizde soy adımdan önce sen gel akıllara. Nisa'nın eşi desinler. Onun her şeyi... En değerlin olayım hep olur mu?"

Nisa yüzümü okşarken gülümsemişti. "Benden önce ölmek yok. Söz ver Barış. Birbirimize sımsıkı sarılıp sessiz ve sonsuz bir uykuya dalalım. Beni bırakıp gitme." "Seninle ölmek istiyorum. Seninle doğmak, seninle büyümek, seninle yaşlanmak, seninle... Seninle işte. Sen... sen benimsin ben de senin ve bu hep aynı kalacak çünkü ben bu dudaklarına meftunum. Aşığım onlara. Bu ruhuna esirim. Bedenin tesirim. Gözlerin, kalbin Nisa sana olan sevgimi anlatamam ki güzelim." "Bence dudaklarından güzel şeyler dökülüyor." "Babam bize düğün yapmak istiyor." "Ne?"

"Hayali varmış." "Ha şey... Öz baban sanmıştım." "Benim babam o değil. Benim babam bana destek olan, benimle konuşan o mükemmel adam. Senin de baban sayılır." Yanakları kızarırken gülümsedim. "Okula gitmesek mi?  Röportaj için giyindim ama... Okul... Geriyor beni." "Nisa ben seninleyim." Elimi uzatınca gergince gözlerime baksa da gülümseyip elimi sıkıca tutmuştu. Beraber sessizce okula ilerledik. İkimiz de konuşmadık. Nisa gerilirken ceketimi çıkarıp ona uzattığımda gülümseyip beline bağlamıştı. "Sağ ol..." "Bunlara gerek yok aslında. İyi hissetmen için çabalıyorum."

"Herkes bana bakacak... Biliyorum." Rujunu silerken burukça gülümsedim. "Nisa yapma...  Mutlu olman çok daha önemli." "Bu senin için öyle benim için öyle ama insanların umurunda değil! Duydun mu beni?! Onlar benim taciz edilmeme takılmıyor! Onlar için her şeyin bir nedeni var! Çünkü birisi haklı çıkarılırsa hepsinin bunu özgürce yapması kolaylaşır! Parasını verir adaletini sağlar! Güç demek bu değil mi?!" "Hepsini tek tek sikeyim Nisa! Bu senin hayatın ve bunu aptallar sürüsü mahvedemez!" "Ne yapacaksın?! Dünyayı sen mi değiştireceksin!"