yorumlarınız Ve oylarınızın benim için önemli olduğunu unutmayın iyi okumalar dilerim🖤
(Maris'in anlatımı ile)
Hayatımız da oluşan yaralar bir gün iyileşecekti.Yaralandığınız her anın iyi bir bedeli olacaktı.Bu karşılık bir hediye yada sevgi olabilirdi.
Bizim yaramızın üzerine bahşedilen bu sevgi belki de hayatımızın eksiğinin bir parçasıdır. Bu sevgiyi,ilgiyi gördükten sonra eksiğimizi fark etmiş olacaktık.
Ama bu sevgiyi,kimden görecektik,ne zaman görecektik bilinmez bir konuydu.Her şeyi beklediğim gibi bunun da zamanını bekleyecektim.
"Beni duyuyor musun Maris?" Uzaktan gelen bu ses kime aitti? Hiçbir şey anlayamıyordum.
Göz kapaklarım o kadar çok ağırdı ki açmakta güçlük çekiyordum. Zor da olsa gözlerimi araladığımda etraf bulanıktı. Görüş açım gittikçe netleştiğinde nerede olduğumu anlamaya çalıştım.
"Uyandı!" Bir başka ses duyduğum da kafamı sese doğru çevirdim. İki tane hemşire vardı başım da.
Neler olduğunu anlamaya çalıştım,en son olan olayları kavramaya çalıştım. Bütün olaylar gözümün önünden bir bir geçti.
En son vurulmuştum,ne kadar kötü bir olaya denk gelmiştim ben böyle! Ama ben olmasaydım Manas'ı vuracaklardı en sonunda biri hedef olmuştu oda ben olmuştum.
"Neler oluyor?" Kurumuş olan boğazım ile konuşmak canımı çok acıtmıştı.Öksürmeye başladığım da yanımda ki hemşire bir bardak suyu ağzıma dayadığın da yavaşça içtim.
"Sakin ol,hastanedesin şuan bir kaza geçirdin ama merak etme durumun gayet iyi." Doktorun söylediği cümleye karşılık sadece bakmakla yetindim.
Umarım Manas'a bir şey olmamıştır diye geçirdim içimden.Benim acımdan ona bir şey olup olmadığını kavrayamamıştım. Eminim ki bana olan olay yüzünden fazlasıyla korkmuştur.
Derin bir nefes almaya çalıştığım da zorlandığımı fark ettim. Karnıma sarılan sargı her şeyi açıklıyordu zaten.Yataktan doğrulmaya çalıştığım da doktor eli ile beni durdurdu.
"Lütfen yataktan kalkma,iyi olabilirsin ama kalkman için biraz erken yat lütfen." Dediğinde doktor,tekrardan başımı yatağa koydum.
Doktor hemşireler ile odadan çıktığında tek kalmıştım burada. Odanın içinde olan cama baktığımda Doktor birileri ile konuşuyordu.Kapı hızlı bir şekilde açıldığında anlık bir korku oluştu içimden.
"Maris!" gelen kişi Sara'ydı tabiî ki de. Hızlı hareketler ile yanıma gelip bana sarıldığın da ağzımdan küçük bir inleme çıktı.
"Yavaş!" diye bağırdığım da sarı geri çekildi. Yüzü bembeyaz olmuştu korkudan.
"İtalyadan dönüyorum senin vurulduğunu öğrenip hastaneye geliyorum,neden haberim yok bu kötü olaydan!" Sesi oldukça yüksek çıkıyordu biraz sırıtarak yüzüne baktım.
"Komadayken seni arama şansım vardı da ben mi kullanmadım Sara aşk olsun." Dediğimde öne uzanıp elimi tuttu.
"Doğru söylüyorsun ne bileyim korkudan ne diyeceğimi şaşırdım,iyisin ya şuan gerisi önemli değil." Dediğinde hafifçe başımı salladım.
"Sana kim haber verdi?" dedim meraklı bir ifade ile.
"Manas senin telefonundan aradı beni.İlk o telefonu açtığında tanıyamadım ismini söylediğinde anladım ve dedim ki tamam kötü bir şey oldu kesin." Hafifçe güldüğümde yaram acımıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MARİS
Teen Fiction........ Gözlerim her zamanki gibi onu arıyordu.Ama bugün yoktu , onu görememiştim. Tam güvenimi toparlayıp ona olan hislerimi açıklayacakken onun olmaması ne gibi bir şanstı? Gözlerim dolu dolu ayrıldım ordan içimden fısıldadım. "Elvada yeşil gözlü...
