MARİS

2.Kitap| SİYAHA BÜRÜNEN KALP

Merhaba,uzun zamandır buralarda değilim. İlk kitabı final yaptıktan sonra sınavlarımla uğraştım çok yoruldum ama bitti. Tatilde çok fazla yazamadım hatta Şu an hazır olan 2 bölüm daha var ama ben bekletmeden hemen paylaşmak istedim. Umarım bu şekilde düzenli ilerler.
Bu arada giriş çok kısa oldu,hemen bitecektir okuduğunuzda ama yüreğinizi yakacak. Her neyse sizleri çok özledim,iyi okumalar diliyorum💓   03.02.2022

'Gözlerimde var olan o kalp şimdi onunla beraber yok oldu..'

İki insan bir hayat kurmak istedi ve ardından yeni bir insanın hayata doğmasını istediler.İstedikleri bu şey sadece kendilerine mutluluk getireceklerini sandılar ama hiçbir şey sanıldığı gibi değilmiş aslında.O çocuğun büyüyüp hayata karışacaklarını düşünmeden gülmeye devam ettiler.

Hayata gözlerimi ilk açtığım günlerde bende mutlu olmayı dilerdim,diledim de ama hiç bu kadar çok felakete katılacağımı bilemezdim.Yinede yaşamaya devam ettim bir umut iyi insanlarla karşılaşırım diye ama bu mümkün olmamıştı.

Hayatta en çok bana iyi gelen tek şey o adamdı.Gözlerimi ilk onunla açmış gibiydim her zaman ve onunla beraber kapattım gözlerimi zamanında.Gözlerim son kez gökyüzüne değil de hayat bulduğum o gözlere değdi,ve ben bundan mutluluk duydum hep.

Gözlerim kapanıncaya dek düşündüğüm tek şey onu bir daha göremeyecek olmam şüphesiydi.Ben hiçbir şekilde bunu cevabını bilmeden hayatıma gözlerimi yumdum.Şuan bir uykudayım belki de.Nerede olduğum şüpheli,ne yaptığım şüpheli ama belli değil.

Bazen ağlar insan,mutluluktan veya üzgünlükten.Ama bir şekilde ikisinin sonucunun da tersi olacağını bilmeliydi insan.Mutlu oluyorsan onun altından bir şey çıkacaktı elbette.Üzgünsen eğer onunda sonunda bir bedeli olurdu.

Ben hiç olmadığım kadar mutlu ve iyi bir hayat geçirdim.Bu çok kısa sürdü ama değdi.Ben yinede o günlerin her şeye değdiğini söylemek isterim hayata.Bilsinler ki bir parça mutluluk benim tüm hayatıma bedel.

Önceki hayatımda çok üzüldüm ben,kırgınlıklarım çok oldu.Yalnız kaldım hep.Bir zamanlar değer verdiğim kişilerin bir zaman sonra hayatımdan yok olması çok kırmıştı beni,benimse yapabileceğim tek şey onlardan vazgeçmemdi.Bu bana hep iyi gelmişti,yalnızdım ama bir gün iyi bir insanla karşılaşacağımdan da emindim.

Sonra gözlerim onu gördü,ondan yine ayrı kaldım ben zamanında ama sonraki yaşayacaklarıma değen bir uzun yıllar olmuştu.Geriye dönüp baktığımda hiçbir pişmanlığım yoktu,çünkü yeni  hayatım bana hak ettiğim değerin en iyisini veriyordu.

Ben hep iyi şeyler olmasını umdum,herkesinde öyle yapmasını diliyordum.Benden herkese mesaj olsun ki verdiğiniz değeri almadığınız her insandan vazgeçin.Çünkü sizin hakkınız onlarda değil bir başkasında.Belki şimdi değil ama ileride herkes en iyi hayatı yaşayacak bundan gerçekten eminim.

Bende zamanında korkmuştum sevilmemekten ama korkum boşunaymış.Bir çok insanın boş sevgisizliğine karşılık hayat bana onu verdi.Onunla beraber bir çok arkadaşlıkta verdi.Ben bu hayata çok şey borçluyum,verdiğim değerin fazlasını gördüğüm için.

Sonra yeni bir ışık daha yanar,nereden geldiği bilinmeden.Merakla bakışlarım o yönü izliyor ama ortada hala bir şey yok.Ben yinede sıkılmadan beklemeye devam ediyorum çünkü beklemenin sonu hep iyi şeylere çıkar.

Sevgili hayat;şimdiki olduğum yerin sonu kötü de olsa iyi de olsa beni onun yanına götür.Çünkü ben sadece onunlayken iyi olurum.Bilmediğim o kokusunu içime çekmek,öpmediğim o dudakları bir keresine derince öpmek ve bir türlü kollarına sığınamadığım o bedene sarılmak istiyorum.Ben ancak o zaman hayata tekrar dönerim.