MARİS

RESİM VE KUTU

Bir hafta aradan sonra bölüm geldi sonunda! Okuyacaklarınız için şimdiden özür dilerim şepxçwğx
İyi okumalar dilerimmm✨

'Hayat ne kadar imkansız olursa olsun bir yerden tutunacak dal bırakıyordu.Çünkü hayat bazen adaletli olmayı ve gülümsetmeyi seviyordu.'

Şans denilen bir şey vardı,veya mucize.İkisi aslında benzer şeylerdi ama herkes bu iki kelimeyi farklı anlamlarda kullandılar.Çoğu zaman kötülükte şans dedik çoğu zaman ise iyilikte.Bu sonuç ile şansın sadece iyiye olmadığını da öğrenmiş olduk.

Günlerden dünyanın sessizliğe büründüğü gün,bulutların mutluluktan ağlayıp yağmur damlalarını yeryüzüne bıraktığı gün,rüzgar ile de dalgaların kıyıya vurduğu bir gün.

Günlerden bizim günümüz,yılların ve ayların özlemliğinin bittiği bir gün.Hayatımda doğduğum ilk andan beri tek isteğim belki de ona kavuşmaktı ve sanırım oldu.Ben artık onunlayım ve içimde öylesine bir güven var ki kaderin bizi ömür boyunca ayırmayacağına eminim.

"Üşüdün mü?"Dedi Manas beni kendine daha çok çektiğinde.

"Hayır,üşüsem de sorun değil." Dedim gülümseyerek.

"Öyle mi diyorsun?" Diye sordu tekrardan gülerek.

"Evet öyle diyorum." Dedim ona katılarak.

Gece yarısını çoktan geçmişti,işittiğim tek ses denizin dalgalarıydı.Düğünden sonra bindiğimiz bu gemiden hala inmemiştik,ama birazdan inecektik.Her güzel gün bir şekilde sona erecekti,daha güzel günler yaşamak için.

Aslı ve Onur karşımızda sarılmış bir şekilde koltukta uyuya kalmışlardı.Ben ve Manas ise onların tam karşısında oturmuş havanın ve günün güzelliğini tatmaya çalışıyorduk.İlk öpücük hala zihnimdeydi,son bulmamış gibi kalıcı olarak yerleşmişti beynime ve bu çok güzeldi.
Denizden zor da olsa çıkmıştık ve çıktığımızda ikimizde deliler gibi üşüyorduk.Aslı ve Onur her ne kadar bizimle dalga geçseler de onları kafamıza takmamaya çalışmıştık.Bulduğumuz örtüleri bedenimize sarmıştık ve ancak o şekilde ısınmıştık ama kıyafetlerimizin çoğu hala ıslaktı.

"Bunları burada bırakıp gidelim,artık sabaha hangi ülkede uyanırsalar."Dedi Manas Aslı ve Onur'u işaret ederek.

"Ama yazık ya onlarda çok yoruldular." Dedim karşımdakilerin haline bakarak.

"Her güzel işin kötü bir bedeli vardır." Dediğinde kaşlarım çatıldı ve başımı ona döndürdüm.

"Her işin mi?" Dedim kendimizi kastetmek için.Eğer bizim güzel günlerin bir bedeli olacaksa bu ikimizin olduğu bir anda olsun zira ben kendi kendime acı çekerek onsuz ölmek istemem.

"Gerçekler kötüdür hep ama olsun,sen benimle olduğun sürece bütün kötülükler bizim karşımızda eriyip gider." Dediğinde bakışlarımı önüme döndürdüm tekrardan.

"O zaman bize hiçbir kötülük bulaşmaz." Dedim gülümseyerek ve başımı omzuna yatırdım.

Aldığım her bir nefes sanki bana yeni bir hayat teklif ediyor gibiydi.Bu an hiç bozulmasın istedim bir an,zaman dursun ve sonsuza kadar bu şekilde duralım istedim ama başka güzellikleri yaşamak aklıma geldiğinde bu fikrimden vazgeçtim.

"Bir şey söylemek istiyorum." Dediğinde ne oldu dercesine yüzüne baktım.

"Kötü bir şey mi?" Dedim merakla.